در آداب دخول به حرم محترم است
پس از ورود به حرم محترم از آنچه هتك حرمت و اساءت ادب است ناچار بايد محترز شود ، و بداند اين مكان منزله رحمت و مقام عزت است و خاطر را از شواغل ديگر مانع گردد ، و خود را در حضرت با عظمت جناب خامس آل عبا سيد الشهداء ـ روحنا له الفداء ـ بيند ، با تعظيم و هيبت و وقار بدون سمعت و رياء جوارح و اعضاء را نگاه دارد ، و خود را طالب سالك سائل فقير بداند ، و دست طلب و مسألت با كمال مسكنت بذيل عنايت ايشان بيندازد ، و رجاء اجابت هم داشته باشد .
نعم ما قيل :
حاشاه أن يحرم الراجى مكارمهأو يرجع الجار منه غير محترم
و أيضاً خوش گفته است :
على بابك العالى مددت يد الرجاومن جاء هذا الباب لا يختشى الردا
وأنت اراداتى وأنت وسيلتىفيا حبّذا أنت الوسيلة والقصدا
پس اظهار اين خدمت و اتيان اين زيارت را بضاعت مزجات بداند و بر آن مغرور نشود ، و به زبان حال بگويد :
جئنا إليك بضاعة قد ازجتفاقبل بضاعتنا ولا تجفاها
بعد از قرائت زيارت نامه به مقدار حالتى كه دارد توقف نمايد و شرايط تعظيم را به جاى آرد ، پس از نماز زيارت و تأديه تحيت و شكر اين نعمت و موهبت ، و استغفار از معصيت ، و عصمت خواستن از حضرت احديت ترك صحبت كرده تقبيل ضريح و شباك منوّر كرده با حالت وقار و انكسار بيرون آيد .
ذوق اين مى نشناسى بخدا تا نچشى
پس آنكه نسبت به اين آستان دارد بايد در زيارت كردن مسرت فراوان يابد .
