كتابخانه مستنصريه برد و شصت هزار را متفرق كرد .
و در كتاب « مجمع البحرين » ^۱ هشتاد هزار نوشته است .
خلاصه براى زينت اين باب خواستم نسب شريف اين دو سيد جليل را نگاشته باشم .
و دو نفر ديگر كه عقب ايشان زياد است از فرزندان موسى بن جعفر عليهماالسلام محمد عابد و جعفر است ، و احوالشان را علماء نسابه تشريح كرده اند .
اما چهار نفر ديگر كه اعقابشان متوسط است : زيد النار و عبداللّه و عبيداللّه و حمزه مى باشند .
و مراد از اين مقدمات شرح احوال امامزاده حمزه فرزند موسى بن جعفر عليهماالسلاماست ، بر حسب مشهور آن بزرگوار مزور حضرت عبدالعظيم عليه السلام بوده است .
و صاحب كتاب « سر الانساب » ^۲ گفته است : وحمزة بن موسى بن جعفر ولد القاسم بن حمزة من أم ولد ، لا شك من ان القاسم بن حمزة وعلى بن القاسم بن حمزة والحسن بن القاسم بن

عرض كرد : من هم از خلفاء و سادات مصر خائف و ترسناكم .
پدرش گفت : ويلك ! اتخاف ممن بينك وبينه ستمائة فرسخ ولا تخاف ممّن بينك وبينه عرض السرير ؟ ! يعنى : از ششصد فرسنگ راه مى ترسى وليكن بين تو و خليفه مسافت سرير است نمى ترسى ؟ ! باز التفاتى نكرد و مهر ننمود ، و در صحت نسب خلفاى مصر اين قطعه را گفت :

ما مقامى على الهوان وعندىمقول صارم وانف حمى
احمل الضيم فى بلاد الأعادىوبمصر الخليفة العلوى
من أبوه أبى وجدّه جدى^۱اذا ضامنى^۲البعيد القصى
لفّ عيصى بعيصه^۳سيد الناسجميعاً محمد و علىّ^۴
پس وزير مقتدر باللّه گفت : اگر شما در طعن سادات و خلفاء مصر خطبه بخوانيد ايشان هم در مصر بر طعن شما بخوانند بعد از آن قدر و مقامى نخواهد بود .
مقتدر باللّه را كلام وزير تاثير كرد ، پس آن محضر ^۵ را پاره كردند .
و اين فقره از حسن نيت حسنه مرحوم سيد رضى الدين محمد بن حسين بوده .
اما سيد مرتضى كنيه اش ابوالقاسم و اسم مباركش على است ، و مجتهد مذهب اماميه و نقيب النقباء ، و در سال چهار صد و سى و شش در ماه ربيع الاول وفات يافت ، و هشتاد و سه سال از عمرش گذشته و در جوار پدر و برادر و جدّ بزرگوارش مدفون گرديد .
و بسيار غريب است آنچه را كه در كتاب « گلشن آرا » مرويست كه : يكصد و چهل هزار مجلد كتاب داشت . بعد از فوت مرحوم سيد مرتضى مستنصر عباسى هشتاد هزار را در