در قبح اخلاط رجال و نسوان در مجـالس عـزا و روضـه خوانى

چنانكه زيارت را آدابيست روضه شنيدن را نيز آدابى است مخصوص ، همان نحو خلطه كه در روضات ائمه طاهرين عليهم السلام بين رجال و نسوان جايز نيست در مجالس عزا هم جايز نيست ، خصوص اختلاط جوانان با قواى شهويه و شوابّ از نسوان ، گويا اغلب معاصى و فواحش از اينگونه مجالس و مجامع برخيزد ، كى خدا و رسول خدا فرموده است ؟ !
بلى از زمان ائمه مرثيه خوان و نوحه گر بوده است ليكن زنها در عقب پرده ها مى نشستند و تعزيه دارى و سوگوارى ايشان به وضع ديگر بوده است .
اگر سكوت علماء و مجتهدين و اساطين مذهب جعفرى و حضورشان در زيارات و جلوسشان در اينگونه مجالس نبود مى توان گفت : بر اين مجالس ثمرى و اثرى مترتب نيست ، يعنى مجموع من حيث المجموع اين مجالس عامّه كه براى عزادارى منعقد است منوط به صواب و صحت است اگر مجلسى كه وضع آن براى بعضى از امور غير مشروعه منعقد شود البته رفتن و نشستن محرم است ، بلكه با علم و قطع به حرمت نهى از حضور آن مجلس لازم و واجب مى شود بر هر كس كه بتواند .
باز عرض مى نمايم كه : زنان اهل عزا چه نحو از زر و زيور را از خودشان دور مى نمايند و بر خويشتن زينتى قرار نمى دهند مثل زنى كه فرزند عزيز وى مرده باشد بايد هر زنى هم كه به مجلس روضه خوانى مى رود چون براى تسليت خاطر صديقه طاهره عليهاالسلاماست جامه عزا و سوگوارى بپوشد و اگر آن مخدّره حاضر است و نگران از اين وضع و لباس وى خوشنود مى شود يا افسرده و اندوهگين .
آخر رسم نيست و نبوده است زنى كه به محضر عزا حاضر مى شود خود را آرايش كند . البته اين وضع باعث انكسار قلوب زنان عزاداران است ، پس لباس حزن و اندوه پوشيدن

دانند و اقدام بر اين استدعا و مسألت داعى كه محض صدق و موجب ثواب است ننمايند تا نيّت و فطرت و قصد و عمل چه اقتضا كند .
على أىّ حال ، قادر متعال فرموده است : « يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَاراً »^۱ ، اگر از زيارات نسوان زمان معصيتى ناشى شود و منجر به عقوبتى گردد همانا به واسطه اذن و اجازه مردان و شوهران ايشان است . البته اين خبر را خوانده اند كه : « مردان راضى نشوند كه زنانشان جامه هاى رقاق و نازك از حرير و ديباج بپوشند و به مجالس عروسى و حمّامات حاضر شوند » .
در اين زمان زنان اين شهر هر جامه نيك و جامه فاخرى كه دارند بر سر مى نمايند ، و بر اسبهاى زينتى سوار مى شوند ، و در مجامع ناس خودشان را جلوه مى دهند ، و مى گويند : به زيارت مى رويم و از خداوند اجر مى خواهيم ! پيغمبرى كه مقرر فرموده است مسجد زن در پستوى خانه اش باشد چگونه اين قسم براى زنان امت خود راضى مى شود ؟ ! آخر نمى گويم به زيارت نروند و نبرند ايشان را وليكن استدعا مى نمايم به نحو مشروع و مطبوع شرفياب گردند .
صديقه طاهره سلام اللّه عليها هم هفته اى يك روز به زيارت عمّ اكرم پدرش حمزه سيدالشهداء با بعد مسافت مى رفت و زيارت مى كرد .
و چه قدر پسنديده است از اين عاصى زنان و مردان اين شهر بشنوند ، و به عكس سنين و اعوام ماضيه در بقيه از عمر به طريق صواب قدم گذارند و در اين مزار ، با كثرت فقر و خاكسارى ، دامن همت بر كمر زده چشم از آلايش و آرايش دنيويّه بالكليّه بپوشند .
و نظير آن در اين چند سال اجتماع نسوان است در مجالس عزا و روضه خوانى چنانكه زيارت مستحب است روضه شنيدن هم استحباب دارد .