و هنوز سنّ شريف اين شيخ اجلّ به بيست سال نرسيده بود كه مجلس درس وى از فحول اهل علم مطروس مى گرديد و مردم حاضر مى شدند و از سرعتى كه در جواب مسائل حلال و حرام و احكام اللّه داشت مردم از صغر سن وى تعجب داشتند ، و غالباً صدوق ـ طاب ثراه ـ فخريّه مى فرمود كه : من به دعاء امام عصر ـ عجل اللّه فرجه ـ تولّد يافته ام و يكى از دلائل و علائم امامتم .
و پدر بزرگوارش ابوالحسن رئيس فقهاء و علماء قميّين بود و او را مصنّفات كثيره است .
و مرحوم ميرزا محمد استرآبادى در « رجال وسيط » نوشته است كه : به جماعتى از مجتهدين اجازه داد . و در سال سيصد و بيست و نه كه سنه تناثر نجوم بود وفات كرد .
و جمعى خدمت ابوالحسن على بن محمد سمّرى نايب خاص چهارم امام عصر عليه السلام مشرف بودند فرمود : رحم اللّه على بن الحسين بابويه !
كسى عرض كرد : على بن الحسين زنده است !
فرمودند : امروز وفات يافت .
پس خبر آوردند همانا مطابق بود با روز اخبار .
و در كتب رجال منقول است : فى السنة التى مات تهافتت فيها الكواكب ^۱ .
و در كتاب « مجمع البحرين » نيز مذكور است : در وقعه قرامطه در اطراف خانه كعبه به درجه شهادت فائز گرديد .
و مصنّفات على بن الحسين در كتب رجال مضبوط است از آن جمله : كتاب « توحيد » ، كتاب « تسليم و تميز » ، كتاب « طب » ، كتاب « مواريث » ، كتاب « منطق » ، كتاب « اخوان » ، كتاب « نساء و ولدان » ، كتاب « تفسير » ، كتاب « نكاح » ، كتاب « قرب الاسناد » ، كتاب « مناسك حج » ، كتاب « معراج » ، كتاب « املاء نوادر » .

على بن الحسين دختر عمويش محمّد بن موسى بن بابويه بود و ا ز آن زن فرزندى نيامد ، پس عريضه نوشت خدمت حسين بن روح رضى الله عنه كه مسألت از حضرت حجت اللّه عليه السلام نمايد تا دعا كند كه خداوند به وى فرزند فقيهى مرحمت فرمايد . پس آن جناب در جواب مرقوم فرمودند : « انك لا ترزق من هذه ، وستملك جاريةً وترزق منها ولدين فقيهين »^۱ ، يعنى : « از اين زن پسر متولد نمى شود لكن جاريه اى را مالك مى شوى كه دو فرزند فقيه از وى روزى تو گردد » .
و ابو عبداللّه سوره گفت : خداوند سبحان سه پسر به ابو الحسن على بن الحسين عنايت كرد .
اول : محمد بن على ابو جعفر است .
دوم : حسين بن على ابو عبداللّه است .
سوم : حسن است ، با مردم خلطه اى نداشت و ازهد عبّاد و زهّاد بود و در مراتب علوم آل رسول صلى الله عليه و آله به مقام و مرتبه اين دو بزرگوار نمى رسيد .
و در بعضى كتب معتمده است كه : دستخط حضرت بقية اللّه صلوات اللّه عليه اختصاص به صدوق ـ طاب ثراه ـ داشت به اين مضمون : « سيولد له ولد مبارك ينفع اللّه به وبعده اولاده »^۲ .
و ابن اسود گفت : من نيز مسألت نمودم فرزندى خداوند مرحمت كند به توسط ابوالحسن روحى ـ قدس اللّه روحه ـ جواب نيامد ، دانستم كه اين استدعا از على بن الحسين مقبول شده و مقرون به اجابت گرديده ، و هر وقت خدمت صدوق شرفياب مى شدم و رغبت وى را در علم مشاهده مى كردم مى گفتم : عجب نيست از آنكه به دعاء امام زمان عليه السلام متولد گرديده .