و چهل و هشت دعوت حق را اجابت كرد ، و در مقبره تخت فولاد نزديك مزار مولانا آقا حسين خوانسارى ^۱ ـ عليه رحمة اللّه الملك البارى ـ مدفون گرديد ^۲ .
و يكى از علماء معاصرين زمان ايشان مرثيه فرموده است ، خوب است چند شعرى از آن را بنويسم :

يا للّذى اضحى تقيّا نهتدىبهُداه كالبدر المنير الاوقد
اَسَفاً^۳لفقد امامنا الحِبر الذىحتّى الزمان لِمثله لم نفقد^۴
العلم امسى بعده مترحّلاًوالشرع لم يُر بَعده بمؤيّد
^۵
وا حسرتا اهل المدارس اذ خبت^۶
ايدى الحوادث فى امام المسجد
نقصت طلاع الارض من اطرافها
فى موت مولانا التّقى محمّد
علاّمة العلماء من فى جنبه
اركانهم بمكان طفل الابجد
من ذا يحل المُعضلات بفكره
تفرى ومن لاولى الحوايج من غد
ومن الذى يحيى الليالى بعدكا
بتفقّه وتضرّع وتهجّد
طابت ثراه كما أتى^۷تاريخه
( طارت كراك الى النعيم السّرمد^۸)^۹

الفقهاء والمجتهدين ، المتوحد فى عصره ، الرّضى الزكىّ ، المولى الاولى المرضى ، ابن عبدالرّحيم الطهرانى الرازى الشيخ محمد تقى ، عليه رحمات و بركات من الربّ العلىّ .
مولد آن مرحوم و مسقط الرأس والد ماجد ايشان در دهى است در راه مشهد مقدس از توابع طهران مشهور به ايوان كيف ، كه كيفيت آن محل به جهت آن شيخ اجل ضرب المثل است .
و جناب عالم فاضل متوغّل متتبّع معاصر آقا ميرزا محمّد باقر خوانسارى ساكن دارالسلطنه اصفهان در كتاب « روضات » ^۱ كه از مؤلّفات ايشان است بر اين نسبت اصرار بدون انكار فرموده است ، ليكن مشهور آن است كه از اهل شهريار بوده است .
پس در ابتداء جوانى به اعتاب ائمه اطياب عليهم السلام توجّه كرد و در خدمت افاضل علماء نجف و كربلاء افكار دقيقه و انظار عميقه خود را جلوه داده به وضع خوشى مجسّم و منظّم فرمود و دلهاى طلاّب آن حدود را ربود . پس شيوخ و اكابر فضلاء در مراتب عقل و نقل توجّه مفرطى نمودند و در محضر شريف و مدرس منيف ايشان پس از مراجعت از عتبات به بلده اصفهان نزديك به سى صد نفر از علماء و اعيان حاضر مى شدند و مصنّفات رشيقه و مؤلّفات انيقه از آن مرحوم معلوم است ، سيما كتابى كه شرح بر « معالم الدين » كه موسوم به « هداية المسترشدين » ^۲ است در علم اصول از شصت هزار بيت بر حسب تخمين علاوه است و كتب ديگر از فنون علم نيز از ايشان معيّن است ^۳ .
و عاقبت در بلده اصفهان در زوال روز جمعه نيمه شوال سال يك هزار و دويست