بود ، اگر چه بر اين تحريرات مكرِه و منكِر است ليكن ارادت قلبى داعى مقتضى بود تتميم اين عنوان را به اشاره اى از اسم سامى ايشان نمايد ، و اختتام اين روح و ريحان را از فضلاء زمان كه در بلده طهرانند به نام نامى جناب جليل ايشان كردم ، و اين ابيات را نيز اهل انصاف بخوانند :

ينال الفتى من عَيشهِ وهو جاهِلٌويكدى الفتى فى عيشه^۱وهو عالم
ولو كانت الارزاق^۲تاتى على الحجىهلكن اذاً من جهلن البهايم
فلم يجتمع شرق و غرب لقاصدولا المجد فى كفّ الفتى والدّراهم^۳

نعم ما قيل :

دخل^۱الدنيا اناسٌ قبلنارَحلوا عنها وخلوها لنا
ونزلناها كما قد نزلواونخلّيها لقوم بعدنا^۲
مخفى نماناد : مرحوم حاجى صاحب ترجمه ، بر دو مصاهرت مفاخرت داشتند : يكى آنكه صبيّه مرحوم حاجى طاب ثراه به حباله ايشان آمد ، و ديگرى صبيه حميده خود را كه از حليله ديگر بود و وفات يافت مرحمت فرمود به جناب مستطاب فحل الفحول و كاشف اسرار المعقول والمنقول ، الحكيم النبيل والفهيم الاصيل ، العلاّمة العزيف والفهّامة الغطريف ، صاحب النظر الدقيق والفهم الجيّد على نهج التحقيق ، ذو النفس القدسى والملك الانسى ، محبوب الافئدة و ممدوح الافواه ، العالم العامل الاوحد ، افضل اهل عصره فى المكارم ، آقا ميرزا ابوالقاسم معروف به شيرازى مدّ ظلّه العالى .
الحق بر نسبت اين بزرگوار مفاخرت و مباهات شايسته و سزاوار است بلكه اكابر فضلاء شيعه و علماء شريعه را سزد كه بر وجود ذى جود وى تفاخر نمايند .
عجب دارم با آنكه عادم العديل وفاقد الزميل است در علم كلام و فقه و اصول و رجال و احاديث ائمه اطهار به جناب وى اركان ملت و اعيان دولت توجه تامّ مفيدى نمى نمايند و از غزارت وجزالت فضل وى اغتراف و اعتراف نمى كنند .
از قرار معلوم مرحوم حاجى ملاّ هادى سابق الذكر به واسطه كثرت مجالست و شدت معاشرت و مباحثه و مدارسه كثيره وافره اعلم و ابصر ، اوفى و اولى به اداء حقوق ايشان