707 / 71 . رى و طهران (فارسى)

از : محمد على جمال زاده

يغما ، سال هفدهم ، شماره نهم ، پياپى 197 ، آذر 1343 ، صص 404ـ409 ؛ سال هفدهم ، شماره يازدهم ، پياپى 199 ، بهمن 1343 ، صص 512ـ518 ؛ سال هفدهم ، شماره دوازدهم ، پياپى 200 ، اسفند 1343 ، صص 556ـ559 .
در اين مقاله ابتدا به صورت گذرا، تاريخچه اى از شهر رى در دوران پيش از اسلام و پس از آن ذكر شده، و سپس مباحث زير به ترتيب به بحث و بررسى گذاشته شده اند: محله ها، دروازه ها، مدارس، بازارها، آب شهر رى، محصولات، آب و هوا، قلعه طبرك، دهكده هاى رى، سراى صاحب عباد، خرابى رى و اطلاعات متفرقه در باره رى. پس از آن نيز مختصرى به پيشينه تاريخى و امروزى تهران پرداخته شده است.

708 / 72 . رى ، كه خرابه هاى آن نزديك تهران است (فارسى)

از : الف ـ كياوش

روزنامه اطلاعات ، 14 شهريور 1350 ، ص 10 .
معرفى مختصر كتاب رى باستان تأليف دكتر حسين كريمان است .

709 / 73 . زبان طهرانى (فارسى)

از : [ محمد محيط طباطبايى ]

محيط ، سال اول ، شماره اول ، شهريور 1321 ش/ رجب 1361ق ، صص6ـ8 .
نگارنده مقاله همواره درصدد پاسخ گويى به اين سؤال بوده كه اين شيوا و پسنديده سخن گفتن مردم تهران از كى پديد آمده است كه امروزه مقياس صحت
تلفظ در بين فارسى زبانان محسوب مى شود؟ در نتيجه به تحقيقات دامنه دارى پيرامون پيشينه و اسلوب تلفظ و لهجه مردم تهران كنونى در طول 13 سال دست زده و اين لهجه را مشتق شده از زبان متداول در سرزمين رى قديم مى داند . به همين جهت به بررسى آن زبان يعنى رازى مى پردازد . وى اين زبان را منشعب از زبان پهلوى دانسته و از سخنان جغرافى دانانى چون مقدسى (قرن 4ه ) به عنوان شاهد استفاده مى كند . سپس معدود اشعار بازمانده زبان رازى از دو شاعر به نامهاى بندار رازى (قرن 4ه) و سحرى طهرانى (قرن 11ه) را مورد بررسى قرار مى دهد تا خصوصيات آن زبان را بازشناسد .

مأخذ شناسي حضرت عبدالعظيم حسني (ع) و شهر ري

242