در پى تصويب طرح كنگره بزرگداشت بزرگان رى در سال 1380ش در آستانه حضرت عبدالعظيم و مؤسسه فرهنگى دارالحديث، مقرر شد كه چهار تن از شخصيت ها در مرحله اول اين بزرگداشت ها قرار بگيرند. و آغاز اين بزرگداشت ها با حضرت عبدالعظيم و سپس ابو الفتوح رازى، و شيخ كلينى و شيخ صدوق باشد.
كار رسمى كنگره از خرداد 1381 يعنى سال گذشته همين ايام آغاز شد و فراخوان كنگره در مطبوعات به عنوان هزار و دويست و پنجاهمين سال ولادت ايشان منتشر شد.
امسال به عنوان 1250 سال ولادت ايشان اين كنگره برگزار مى شود. در اين يك سال كارهايى كه در كميته علمى كنگره به انجام رسيده مى توان در پنج حوزه خلاصه كرد: ابتدا فراخوان مقاله منتشر شد و از محققان و نويسندگان براى تدوين مقاله دعوت به عمل آمد.
در اين مدت قريب به 80 مقاله به دبيرخانه علمى كنگره رسيد، و از آن ميان حدود 50 مقاله مورد تأييد و ارزيابى علمى قرار گرفت كه در چهار مجلد منتشر مى شود، سه مجلد آماده است و مجلد چهارم در مرحله آماده سازى است.
به جز اين چهار جلد مجموعه مقالات، كارهاى ديگرى هم به عنوان كارهاى علمى صورت گرفته كه مى توان آنها را در پنج بخش تقسيم كرد:
1 . بازسازى و ترجمه مسند حضرت عبدالعظيم. اين اثر نخستين بار با ابتكار جناب حجه الاسلام و المسلمين عطاردى در سال هاى بسيار دور تكميل و بازسازى شده اش در اختيار محققان قرار مى گيرد.
2 . تصحيح و تحقيق نسخه هاى خطى و سنگى در هفت جلد .
3 . گردآورى رساله ها و مطالب پراكنده در لابلاى كتاب ها و نيز مقالات چاپ شده، يا قسمت هايى از بعضى از كتاب ها كه مجموعا در شش جلد با عنوان

حسين بن على عليه السلام بود.
امام هادى عليه السلام هنگامى كه حضرت عبدالعظيم عرض دين كرد فرمود: مرحَباً بك انتَ وليّنا حقّا و او را به عنوان يك دوستدار و يك ولى واقعى ستود.
و امام رضا عليه السلام توسط حضرت عبدالعظيم براى شيعيان سلام و درود فرستادند: اَبلغ عنّى اوليائىَ السلام.
شيخ صدوق ايشان را به عنوان كان مرضيّاً، و شيخ طوسى با تعبير رضى اللّه عنه، و علامه حلى به عنوان كانَ عابداً وَرِعاً ستايش كرده اند. همه اينها بعد معنوى حضرت عبدالعظيم عليه السلام را حكايت مى كند و مطالب فراوان ديگر.
در بعد شخصيت علمى از دو كتابى كه از ايشان در فهارس ياد شده: كتاب خطب اميرالمؤمنين و كتاب يومٍ و ليلة مى توان نام برد.
راويت 120 حديث از امامان معصوم عليهم السلام كه بسيارى از آنها عالية المضامين اند گواه ديگرى است بر شخصيت علمى حضرت عبدالعظيم.
و نيز امام هادى عليه السلام به ابوحماد رازى فرمود يا ابا حماد اذا اُشكِلَ عليك شى ء من امر دينك بناحيتك فسَل عنه عَبدالعظيم بن عبداللّه الحسنى و اقَراْهُ منى السلام.
امام هادى او را به عنوان يك پايگاه علمى براى شيعيان در اين منطقه معرّفى كردند. اينها گواه بُعد علمى و شخصيت علمى حضرت عبدالعظيم است.
و بُعد جهادى و سياسى حضرت عبدالعظيم را مى توان از زندگى مخفيانه در رى و هجرت مخفيانه به رى، و اينكه نامش را در هنگام غسل در جيب لباسش پيدا كردند، چنانچه مرحوم نجاشى نقل كرده، و نيز اينكه برخى از اهل تحقيق فوت ايشان را شهادت دانسته اند، به دست آورد.
شخصيتى با اين گستردگى يعنى بعد علمى و معنوى و سياسى جاى آن را دارد كه كارهاى علمى متعدد و فراوانى پيرامون او و آموزه هاى علمى و معرفتى اش صورت بگيرد.