نيست. آيا روايات آن حضرت منحصر در همين حدود صد روايت است كه به نام مسند ايشان چاپ شده يا خيلى بيش از اين بوده و در دست ما نيست و ساير ابهامات....
جاى اين سؤال هست كه چرا زندگى شخصيت بزرگوارى مانند حضرت عبدالعظيم بايد اين همه ابهام داشته باشد؟ پاسخ بنده اين است: بسيارى از ميراث علمى مكتب اهل بيت و تأليفات علماى شيعه به علل گوناگون از بين رفته و به دست ما نرسيده است، و اگر بگوييم يك صدم آن فقط به دست ما رسيده شايد مبالغه نكرده باشيم.
براى نمونه و اثبات اين مطلب دو وقف نامه كه يكى مربوط به كتابخانه حضرت معصومه عليهاالسلام ـ كه توليت آستانه حضرت معصومه عليهاالسلام آيه اللّه مسعودى هم در جلسه هستند ـ و ديگرى مربوط به كتابخانه آستانه حضرت عبدالعظيم است براى شما مى خوانم و قدرى توضيح مى دهم:
وقف نامه اول
هو الواقف. به تاريخ غرّه شهر ذى قعدة الحرام سنه 1037 وقف نمود اين كتاب را با يكصد و نوزده جلد كتاب ديگر كلب آستانه على بن ابى طالب عليه السلام عباس الصفوى الحسينى بر روضه مقدسه منوره متبركه عرش درجه امامزاده واجب التعظيم و التكريم امامزاده عبدالعظيم و بر مدرسه آستانه مذكوره واقعه در بلوك رغار رى كه طلبه آنجا از آنجا منتفع شوند مشروط بر آن كه از روضه و مدرسه مذكوره بيرون نبرند و هر كس بيرون برد در خون حضرت ابى عبداللّه الحسين شريك و سهيم باشد. فَمن بدّله بعد ما سمعه فإنّما إثمه على الذين يبدّلونه. تمّت.
على القاعده اين وقف نامه بر روى برگ اول همه صد و بيست جلد كتاب نوشته شده است.
