از اوست اين بيت:

دست رقيب داشت بدست آن نگار مستخندان ز من گذشت و مرا گريه داد دست^۱
2. نيز در تحفه سامى است:
امير عنايت اللّه متولى مزار امامزاده عالى مقدار سيد عبدالعظيم است (يعنى در زمان تأليف كتاب تحفه سامى) كه در شهر رى است، پيش از توليت شعر مى گفت. اين رباعى از اوست:

اى دل طلب وصال جانان نكنىتا محنت هجر بر خود آسان نكنى
تا پا ننهى ز ورطه عقل برونسرمنزل خويش كوى جانان نكنى^۲
در تحفه سامى از امير سيد فرزند امير نوراللّه (برادر سيد عنايت اللّه ) و امير شاه فرزند سيد عنايت اللّه نام مى برد بدون اينكه از متولى بودن آنان يادى كند. ^۳
همچنين از سيد عليشاه و برادرش امير هدايت اللّه نام مى برد بدون اينكه از متولى بودن و يا منسوب بودن يا سيد عنايت اللّه يادى كند. فقط در ذيل امير هدايت اللّه مى نويسد:
از سادات آنجا (رى) است و در تقوا و صلاح از عزيزان ديگر به است و گاهى در شعر ميل مى كند و تخلّصش «عظيم» است.

و در فرمان مظفرالدين شاه مورخ 1315 آمده: حاجى ميرزا هدايت اللّه نايب التولية پسر مرحمت پناه آقا ميرزا ابوالحسن متولّى باشى... از هفتصد سال قبل اين منصب رفيع و مقام منيع را پدر بر پدر داشته... ^۱
و آقاى سيد محمدعلى هدايتى مى نويسد: اينكه صاحب كتاب «انجم فروزان» تاريخ اين سلسله (متوليان حضرت عبدالعظيم عليه السلام ) را از مير سيد حسين (و سده دهم) شروع مى كند ناشى از اشتباه اوست و به دلايلى قرنها قبل از سلسله صفويه افراد اين خاندان به پاسدارى و توليت مزار كثيرالأنوار آستانه عبدالعظيم حسنى مفتخر و مباهى بوده اند. ^۲
به نظر مى رسد مطلب اول از سه مطلب نقل شده مدركى ندارد و صرف ادعا است و در مورد مطلب دوم و سوم مى توان گفت توليت اين خاندان قبل از سده دهم، يعنى مثلاً قرن نهم و هشتم، شاهد و قرينه دارد.
البته اولين مدرك و اطلاعى كه مستقيماً درباره توليت آستانه حضرت عبدالعظيم در دست است كتاب «تحفه سامى» تأليف سام ميرزاى صفوى متولد 923 فرزند شاه اسماعيل صفوى است. وى شاعر بوده و در سال 957 تأليف كتاب تحفه سامى را به پايان برده و در سال 983 به دستور شاه اسماعيل ثانى كشته شده است.
1. در تحفه سامى آمده:
امير نوراللّه پدر سيد عنايت اللّه است و در خدمت آستانه متبركه سيد عبدالعظيم مى بود.