مجدالدين فرزند ظهيرالسيادة والدين امير ابراهيم حسينى ـ كه ظاهراً همان ابراهيم بن خليل اللّه است ـ متولى آستانه بوده است. ۱
7. قبل از سال 1030 تا 1030 مدتى ملاخليل قزوينى صاحب شرح فارسى و عربى بر كافى شيخ كلينى، متولى آستانه حضرت عبدالعظيم و مدرس رسمى مدرسه آن روضه منوره بوده است. و گويا به خاطر اينكه اقامه نماز جمعه را در زمان غيبت حرام مى دانسته در سال 1030 از اين دو منصب عزل و از رى و زاويه حضرت عبدالعظيم به سوى مكه مكرمه رفته است. ۲
8. پس از بركنارى ملاخليل قزوينى، نظام الدين ساوجى شاگرد شيخ بهايى و مؤلف كتاب نظام الأقوال و متمّم كتاب جامع عباسىِ شيخ بهائى به جاى او منصوب شده و گويا تا سال وفات (1038) ۳ اين منصب را داشته است. ۴
البته از عبارات كتابهاى تراجم برمى آيد كه ايشان فقط به عنوان مدرّس (نه متولى و مدرس) نصب شده است. ۵
و پس از وفات او فرزندش محسن بن نظام الدين مدرّس مدرسه پدرش شده است. ۶
و پس از مرگ او فرزندش محمدصالح بن محسن، مؤلف كتاب «الدرة العلوية في الامامة» جانشين او شده است. ۷
1.همان، ص ۲۶۴. مى بينيد كه در اين تاريخ كه موافق بودن سيد حسين مجتهد در ايران است، ابراهيم بن خليل عبدالعظيمى متولى است نه سيد حسين يا فرزند او.
2.روضات الجنات، چاپ دوم، ص ۲۶۶ و نيز هدية الاحباب محدّث قمى و رياض العلماء و فوائد الرضويه، ص ۱۷۲.
3.سال ۱۰۳۸ سال وفات شاه عباس است و او پس از وفات شاه عباس از دنيا رفته است (ذريعه، ج ۲۴، ص ۱۹۱).
4.فوائد الرضويه، ص ۶۹۳.
5.اعلام الشيعه، سده دوازدهم، ص ۳۷۲، اما احتمال قوى دارد مقصود هر دو منصب باشد.
6.ذريعه، ج ۸، ص ۱۰۱؛ اعلام الشيعه، سده يازدهم، ص ۴۹۲.
7.اعلام الشيعه، سده دوازدهم، ص ۳۷۲.
