63
مجموعه مقالات كنگره حضرت عبدالعظيم حسني(ع) ج4

هنگامى كه ايشان متحصن بود آيه اللّه آقا ميرزا مهدى كفايى فرزند استادش آخوند ملامحمدكاظم خراسانى از علت تحصن ايشان سؤال كرد.
ايشان پاسخ داد:
ما وارث دينى هستيم كه از زمان رسول اكرم صلى الله عليه و آله تاكنون، گذشته از شهادت ائمه اطهار و اصحاب و يارانشان، هزاران شهيد از علما و بزرگان در به ثمر رساندن آن نقش داشته اند و اكنون ما هستيم كه ثمره آن همه فداكارى و جان نثارى را در اختيار داريم. لذا وظيفه است تا جان در بدن داريم در حفظ آن بكوشيم و اين هديه گرانبهاى الهى را كه با خون بسيارى از شهدا آبيارى شده محافظت كنيم. و اينك كه مى بينيم اين امانت الهى در معرض دستبرد و نابودى اين حكومت جبار [پهلوى] است با همه وجود بايستى در نگهدارى آن تلاش نماييم و از تجاوز به حدود آن ممانعت نماييم؛ چون معتقديم خون ما رنگين تر از خون گذشتگان نيست. ۱

نكته چهارم

معلوم نيست كه چرا در مورد محل مزار حضرت عبدالعظيم با عبارت «زاويه حضرت عبدالعظيم» ياد مى شود؟
واژه «زاويه» در برخى از اعلاميه هاى مرحوم شيخ فضل اللّه نورى هست. قبل از ايشان نيز در برخى از اسناد مانند فرمان مظفرالدين شاه مورخ 1315 و فرمان كريم خان زند مورخ 1179 همين تعبير هست.
و در لغت نامه دهخدا ـ پاورقى ـ آمده است كه نسخه اى خطى مورخ 800 در كتابخانه مجلس هست كه در پايان آن آمده: تمت في زاوية عبدالعظيم.

1.به كتاب عارف كامل چاپ بنياد علوم و معارف اسلامى، ص ۲۱، ۳۱، ۳۹، ۵۹، ۶۰ و ۷۹ و نيز به مجله نور علم، شماره نهم رجوع شود.


مجموعه مقالات كنگره حضرت عبدالعظيم حسني(ع) ج4
62

و فرزند چهارم او مير سيد احمد است كه به توليت مزار شيخ صفى الدين در اردبيل منصوب شد و اعقاب ايشان هم تا به امروز متولى آن مزار مى باشند.
و پنجمين فرزندش ميرزا تقى الدين محمد است كه از حالاتش خبرى در دست نيست.
و دختر او در حباله نكاح شاه قاسم بود كه مقبره اش در طرشت حوالى تهران مى باشد بوده است. ۱
سؤال ما اين است كه مدرك اين مطالب چيست؟ خوب بود مدرك آن ياد مى شد تا درباره اش تحقيق به عمل آيد. ۲
بنابر نقل ايشان، ابراهيم بن نظام الدين على بن سيد محمد بن سيد حسين متولى آستانه حضرت عبدالعظيم بوده نه پدرانش، با اينكه مدّعا اين بود كه خود سيد حسين يا فرزند سيد حسين متولى بوده است.

نكته سوم

از كسانى كه در حضرت عبدالعظيم متحصّن شد آيه اللّه العظمى حاج شيخ محمدعلى شاه آبادى استاد امام خمينى (رضوان اللّه تعالى عليه) بود. ايشان در سال 1305 ـ 1306ش ـ قبل از هجرت به حوزه علميه قم ـ در راستاى بيداركردن مردم و علما و مبارزه با رضاخان پهلوى مدت يازده ماه در آنجا متحصن شد و از راه منبر رفتن و غيره به مبارزات خود ادامه داد تا سرانجام به درخواست آيه اللّه حاج شيخ عبدالنبى نورى و آيه اللّه شهيد سيد حسن مدرس به تهران بازگشت.

1.انجم فروزان، ص ۱۴۳.

2.در كتابهايى كه مظانّ ذكر متولى بودن سيدحسين و يا فرزند و يا فرزندان بى واسطه او بوده چنين مطلبى ديده نمى شود.

  • نام منبع :
    مجموعه مقالات كنگره حضرت عبدالعظيم حسني(ع) ج4
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1382
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 139671
صفحه از 496
پرینت  ارسال به