عبدالعظيم را كه در نزد شما است هر آينه بودى مثل كسى كه زيارت كرده است قبر حسين عليه السلام را. ^۱
در بيان شباهت زيارت حضرت عبدالعظيم به زيارت حضرت سيدالشهداء عليه السلام ، چند وجه گفته شده:
1. كثرت ثواب. اخبارى كه در كثرت ثواب زيارت حضرت سيدالشهدا رسيده براى هيچ يك از ائمه نرسيده است. و چون پيامبر فرموده هر كس هر يك از اوصياء مرا زيارت كند مرا زيارت كرده است پس ثواب زيارت حضرت عبدالعظيم مانند ثواب زيارت رسول خدا صلى الله عليه و آله است كه حتى از زيارت حضرت سيدالشهدا عليه السلام هم بيشتر است. زيرا ثواب زيارت رسول خدا از ثواب زيارت امام حسين عليه السلام بيشتر و ثواب زيارت امام حسين از ساير امامان بيشتر است.
2. دورى از وطن و اهل و عيال. يعنى حضرت عبدالعظيم كه به رى آمده و مخفى شده و دور از خانواده خود از دنيا رفته، از اين جهت شباهت به امام حسين عليه السلام دارد. پس زيارت او مانند زيارت آن حضرت است.
3. طبق برخى نقلها، حضرت عبدالعظيم شهيد شده و از اين جهت شباهت به حضرت حسين عليه السلام دارد و زيارت او مانند زيارت آن حضرت است.
4. چون عمرِ سعد براى رسيدن به حكومت رى اقدام به كشتن امام حسين عليه السلام كرد خدا خواسته كه آن خبيث به مراد خود نرسد و مراد وى ـ كه حكومت رى بوده ـ به دست دوستان امام حسين عليه السلام بيفتد و در مزار حضرت عبدالعظيم مردم ياد از تربت زكيّه حسينيّه نمايند و بر ظالمين آل محمد و غاصبين حقوق ايشان بخصوص آل ابى سفيان و يزيد و عبيداللّه بن زياد و عمر بن سعد، شب و روز نفرين و لعن كنند.

در معجم البلدان زاويه به عنوان نام برخى از مكانها ياد شده است. ^۱
نيز در لغت نامه دهخدا آمده:
زاويه = خلوتخانه. خانقاه. مدرسه. و نام برخى از دهستانها و مكانها نيز هست. زاويه مقدسه = قصبه شاه عبدالعظيم كه اكنون موسوم به شهر رى است. زاويه عبدالعظيم = قصبه شاه عبدالعظيم نزديك تهران كه اكنون موسوم به شهر رى است. زاويه شافعى = مدرسى است در جامع عتيق مصر كه گفته مى شود شافعى آنجا تدريس فقه مى كرده است. زاويه = قصبه اى جزء دهستان حومه بخش زرند شهرستان ساوه... . ^۲

نكته پنجم

كتاب روح و ريحان تأليف حاج محمدباقر واعظ طهرانى كجورى مازندرانى كه توسط حجه الاسلام سيد صادق حسينى اشكورى تصحيح و تحقيق در پنج جلد به صورت خوبى براى كنگره بزرگداشت حضرت عبدالعظيم چاپ شده ـ قبلاً چاپ سنگى شده بود ـ و بسيار كتاب پر مطلبى است. انصافاً اين قبيل تأليفات را كه مى بينم از كارهاى تأليفى خود شرمنده مى شوم. اين مؤلف يكى از وعاظ و منبريهاى تهران بوده و در حدود چهل سالگى اين كتاب را تأليف نموده و در هر بابى وارد شده به خوبى از عهده برآمده، كتابى است بسيار پر مطلب و مستند و محكم.
به هر حال، در اين كتاب پس از نقل حديث امام هادى عليه السلام : وارد شد بر حضرت امام على النقى عليه السلام كسى از اهل رى، حضرت به او فرمود: كجا بودى؟ عرض كرد: به زيارت حضرت سيدالشهدا مشرّف شدم. فرمود: أما انّك لوزرتَ قبر عبدالعظيم عندكم لكنتَ كَمن زار قبر الحسين عليه السلام ؛ يعنى اگر زيارت مى كردى قبر حضرت