دوم ، ندا در مى دهد : ~اى بنده خدا! و دويست هزار برابر آنچه دعا كردى ، از براى خودت باد!} و فرشته اى از آسمان سوم ، ندا در مى دهد : ~اى بنده خدا! و سيصد هزار برابر آنچه دعا كردى ، از براى خودت باد!} و فرشته اى از آسمان چهارم ، ندا در مى دهد : ~اى بنده خدا! چهارصد هزار برابر آنچه دعا كردى ، از براى خودت باد!} و فرشته اى از آسمان پنجم ، ندا در مى دهد : ~اى بنده خدا! پانصد هزار برابر آنچه دعا كردى ، از براى خودت باد!} و فرشته اى از آسمان ششم ، ندا در مى دهد : ~اى بنده خدا! ششصد هزار برابر آنچه دعا كردى ، از براى خودت باد!} و فرشته اى از آسمان هفتم ، ندا در مى دهد : ~اى بنده خدا! هفتصد هزار برابر آنچه دعا كردى ، از براى خودت باد!} . آن گاه ، خداوند ـ تبارك و تعالى ـ به او ندا در مى دهد : ~منم آن غنى اى كه هرگز فقير نمى شوم . اى بنده خدا! هزار هزار برابر آنچه دعا كردى ، از براى خودت باد!}» .
پس ، اى برادرزاده! كدام يك بهتر و بزرگ تر است : آنچه من براى خود انتخاب كردم ، يا آنچه تو مرا به آن توصيه مى كنى؟

د ـ ايثار در پرسش

يكى ديگر از انواع ايثار كه در روايات آمده ، ايثار در پرسش است . از امام باقر عليه السلام روايت شده است :
صَلّى رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله بِأَصحابِهِ الفَجرَ، ثُمَّ جَلَسَ مَعَهُم يُحَدِّثُهُم حَتّى طَلَعَتِ الشَّمسُ، فَجَعَلَ يَقومُ الرَّجُلُ بَعدَ الرَّجُلِ حَتّى لَم يَبقَ مَعَهُ إلاّ رَجُلانِ : أنصارِىٌّ وثَقَفِىٌّ، فَقالَ لَهُما رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : قَد عَلِمتُ أنَّ لَكُما حاجَةً تُريدانِ أن تَسأَلانى عَنها، فَإِن شِئتُما أخبَرتُكُما بِحاجَتِكُما قَبلَ أن تَسأَلانى وإن شِئتُما فَاسأَلانى .
قالا: بَل تُخبِرُنا يا رَسولَ اللّهِ ؛ فَإِنَّ ذلِكَ أجلى لِلعَمى وأَبعَدُ مِنَ الاِرتِيابِ وأَثبَتُ لِلإِيمانِ .
فَقالَ النَّبِىُّ صلى الله عليه و آله : أمّا أنتَ يا أخَا الأَنصارِ فَإِنَّكَ مِن قَومٍ يُؤثِرونَ عَلى

ولَكَ مِئَتا ألفِ ضِعفٍ مِمّا دَعَوتَ ، وناداهُ مَلَكٌ مِنَ السَّماءِ الثّالِثَةِ : يا عَبدَ اللّهِ! ولَكَ ثَلاثُمِئَةِ ضِعفٍ مِمّا دَعَوتَ ، وناداهُ مَلَكٌ مِنَ السَّماءِ الرّابِعَةِ : يا عَبدَ اللّهِ! ولَكَ أربَعُمِئَةِ ألفِ ضِعفٍ مِمّا دَعوتَ ، وناداهُ مَلَكٌ مِنَ السَّماءِ الخامِسَةِ : يا عَبدَ اللّهِ! ولَكَ خَمسُمِئَةِ ألفِ ضِعفٍ مِمّا دَعوتَ ، وناداهُ مَلَكٌ مِنَ السَّماءِ السّادِسَةِ : يا عَبدَ اللّهِ! ولَكَ سِتُّمِئَةِ ألفِ ضِعفٍ مِمّا دَعوتَ ، وناداهُ مَلَكٌ مِنَ السَّماءِ السّابِعَةِ : يا عَبدَ اللّهِ! ولَكَ سَبعُمِئَةِ ألفِ ضِعفٍ مِمّا سَأَلتَ ، ثُمَّ يُناديهِ اللّهُ ـ تَبارَكَ وتَعالى ـ : أنَا الغَنِىُّ الَّذى لا أفتَقِرُ . يا عَبدَ اللّهِ! لك ألفُ ألفِ ضِعفٍ مِمّا دَعوتَ .
فَأَىُّ الخَطَرَينِ أكبَرُ يَا بنَ أخى : مَا اختَرتُهُ أنَا لِنَفسى أو ما تَأمُرُنى بِهِ ؟ ¹ با معاوية بن وهب ، در موقف (عرفات) بودم و او مشغول دعا كردن بود . در دعايش كنجكاوى نمودم . نديدم كه حتّى يك كلمه براى خودش دعا كند ، بلكه براى يكايك مسلمانان ، به نام و نام پدرانشان ، دعا مى كرد تا آن كه مردم كوچيدند . به او گفتم : عمو جان! از شما چيز عجيبى ديدم .
گفت : چه ديدى كه تو را به تعجّب وا داشته است؟
گفتم : در يك چنين مكانى ، برادرانت را بر خودت مقدّم مى دارى و به ياد يكايك افراد هستى .
به من گفت : از اين كار ، تعجّب مكن ، پسر برادرم! زيرا كه من از مولايم و مولاى تو و مولاى همه مردان و زنان مؤمن ـ كه به خدا سوگند ، آقاى گذشتگان و آقاى تمام كسانى است كه بعد از پدران بزرگوارش باقى مانده اند ـ شنيدم ـ و كر باد اين دو گوش معاويه و كور باد دو چشم او و به شفاعت محمّد صلى الله عليه و آله نرسد ، اگر نشنيده باشد ـ كه او فرمود : «هر كس پشت سر برادرش براى او دعا كند ، فرشته اى از آسمان دنيا ندا در مى دهد : ~اى بنده خدا! هزار برابر اجر آنچه دعا كردى ، براى خودت باد! و فرشته اى از آسمان