(1)
معناى سنّت
سنّت ، در لغت به معناى سيره و طريقت است و در اصطلاح علم حديث ، به قول ، فعل و تقرير ۱ پيامبر خدا و اهل بيت آن بزرگوار ، اطلاق مى شود . ۲
گفتنى است كه اين تعريفى است كه پيروان اهل بيت عليهم السلام از سنّت دارند؛ امّا نزد اهل سنّت ، اصطلاح سنّت به معناى قول ، فعل و تقرير پيامبر اسلام است .
تعميم معناى «سنّت» به احاديث اهل بيت
براى اثبات مرجعيت علمى و دينى اهل بيت عليهم السلام و حجّيتِ قول و فعل و تقرير آنان ، همانند پيامبر اسلام ، و تعميم سنّت به احاديثى كه از اهل بيت عليهم السلام نقل مى شود ، دلايل فراوانى از كتاب خدا و سخنان پيامبر خدا وجود دارد كه پرداختن به همه آنها در اين مقال نمى گنجد . ۳ در اين جا تنها به سه دليل روشن اشاره داريم:
1.در برخى از تعاريف ، كلمه «صفت» هم اضافه شده است و مقصود از آن ، خصوصيات جسمى و يا روحى است .
2.بنا بر اين ، احاديث ، همان سنّت نيستند ؛ بلكه انتقال دهنده سنّت و بازگوكننده آن هستند ؛ امّا گاه از باب توسّع ، و به خاطر آن كه اثبات كننده سنّت هستند ، به نام سنّت ، خوانده مى شوند (اُصول الفقه ، مظفّر : ج ۳ ص ۵۴) .
3.ر.ك : اهل بيت عليهم السلام در قرآن و حديث : ج ۱ .