1.اَعراف ، به جاى بلند گفته مى شود . ريشه اين واژه ، «عرف» به معناى يال است (التبيان : ج ۴ ص ۴۱۰) . گفته شده كه «اعراف» ، بلنداى حايل ميان بهشت و دوزخ است (الميزان ، ج ۸ ص ۱۲۱) . درباره اين كه «اهل اعراف» ، چه كسانى هستند ، در منابع حديثى و تفسيرى اقوال گوناگونى آمده و از جمله آنها اين است كه آنان ، اهل بيت عليهم السلام هستند (الكافى : ج ۱ ص ۱۸۴) .

1.غرر الحكم : ح ۱۹۷۵ ، عيون الحكم و المواعظ : ص ۵۹ ح ۱۵۰۵ وفيه «المؤمنون» بدل «الموقنون».