>

293
دانش نامه ميزان الحكمه ج1

نكته قابل توجّه در معناى لغوى «أَجَل» ، اين است كه : كدام يك از دو معنايى كه براى آن ذكر شد ، اصل است تا كاربرد آن در معناى ديگر ، نياز به قرينه داشته باشد؟
در پاسخ اين پرسش ، دو نظر متضاد وجود دارد ؛ ۱ ليكن با جستجو در موارد استعمال آن ، مى توان گفت همان طور كه در كتب لغت آمده ، هيچ يك از اين دو معنا اصل نيستند و استعمال در هر يك ، نيازمند قرينه است.

«اَجَل» در قرآن و حديث

در اين بخش ، ما در صدد استقصاى كاربردهاى واژه «اَجَل» در قرآن و حديث نيستيم . مسلّم است كه اين كلمه در نصوص اسلامى در معناى لغوى آن استعمال شده است ؛ ليكن در قرآن غالبا در «سررسيد وقت» به كار رفته و در احاديث اسلامى ، استعمال آن در «حيات» ۲ و «مرگ» ۳ به عنوان سررسيد عمر نيز شايع است.
آنچه متون اين بخش در صدد آن است ، تبيين اَجَل به معناى «مدّت دار بودنِ آفرينش» از منظر قرآن و حديث است . نكات مهمى كه در اين دو منبع اساسى و مهمّ معرفت شناسى در اين باره وجود دارد ، عبارت اند از :

يك . اَجَل در نظام آفرينش

از منظر قرآن و حديث ، در نظام آفرينش ، همه چيزها داراى اَجل و مدّت

1.ر . ك : الميزان فى تفسير القرآن: ج ۷ ص ۹ ، التحقيق فى كلمات القرآن الكريم: ج ۱ ص ۲۴ ، معجم مقاييس اللغة: ج ۱ ص ۶۴ .

2.مانند حديث پيامبر صلى الله عليه و آله : «مَن عَدَّ غَدا مِن أجَلِهِ فَقَد أساءَ صُحبَةَ المَوتِ ؛ هر كس فردا را از زندگى خود به حساب آورد ، با مرگ ، بد همراه مى گردد» (كتاب من لا يحضره الفقيه : ج ۱ ص ۱۳۹ ح ۳۸۲) .

3.مانند حديث امام على عليه السلام : «بادِروا العَمَلَ و خافوا بَغتَةَ الأَجَلِ ؛ اقدام به عمل كنيد و از مرگ ناگهانى ، بيمناك باشيد» (نهج البلاغة : خطبه ۱۱۴) .


دانش نامه ميزان الحكمه ج1
292

امّا ابو هلال در الفروق اللغويّة ، ميان «اَجَل» و «مدّت» ، فرق گذارده ، در بيان تفاوت ميان آن دو مى گويد:
الفَرقُ بَينَ المُدَّةِ وَ الأَجَلِ: أنَّ الأَجَلَ الوَقتُ المَضروبُ لاِنقِضاءِ الشَّيءِ و لا يَكونُ أجَلاً بِجَعلِ جاعِلٍ ... و يَجوزُ أن تَكونَ المُدَّةُ بَينَ الشَّيئَينِ بِجَعلِ جاعِلٍ و بِغَيرِ جَعلِ جاعِلٍ . و كُلُّ أجَلٍ مُدَّةٌ و لَيسَ كُلَّ مُدَّةٍ أجَلاً . ۱
تفاوت ميان مدّت و اَجَل در اين است كه : اجل ، عبارت است از زمان تعيين شده براى سپرى شدن مدّت يك چيز . اجل ، با قرار قراردادكننده نيست (قراردادى و وضعى نيست) ... ؛ ولى رواست كه مدّت ميان دو چيز ، با اعتبار اعتباركننده يا به غير اعتبار اعتباركننده باشد . هر اجلى ، مدّت است ؛ ولى هر مدّتى اجل نيست.
و راغب با توجّه به استعمالات قرآنى آورده است:
الأَجَلُ المُدَّةُ المَضروبَةُ لِلشَّيءِ . قالَ تَعالى: « لِتَبْلُغُواْ أَجَلاً مُّسَمًّى »۲ ، «أَيَّمَا الْأَجَلَيْنِ قَضَيْتُ»۳ . ويُقالُ: دَينُهُ مُؤَجَّلٌ و قَد أَجَّلتُهُ : جَعَلتُ لَهُ أجَلاً . و يُقالُ: لِلمُدَّةِ المَضروبَةِ لِحَياةِ الإِنسانِ أجَلٌ ، فَيُقالُ: دَنا أجَلُهُ عِبارَةٌ عَن دُنُوِّ المَوتِ و أصلُهُ استيفاءُ الأَجلِ أى: مُدَّة الحَياةِ... . ۴
اَجَل، عبارت است از مدّت تعيين شده براى يك چيز . خداى متعال مى فرمايد: «تا برسيد به مدّتى تعيين شده» ، «هر يك از دو مدّت تعيين شده را كه سپرى كردم» . گفته مى شود : وام او ، مدّت دار است و«قد أَجَّلْتُه» يعنى برايش مدّتى تعيين كردم . به مدّت تعيين شده براى زندگى انسان نيز اجل گويند . گفته مى شود : اجلش نزديك شد ، يعنى مرگش نزديك شد .

1.معجم الفروق اللغويّة : ص ۲۰ .

2.غافر : آيه ۶۷ .

3.قصص : آيه ۲۸ .

4.مفردات ألفاظ القرآن : ص ۶۵ .

  • نام منبع :
    دانش نامه ميزان الحكمه ج1
    سایر پدیدآورندگان :
    شیخی، حمید رضا؛ دیلمی، احمد؛ حسینی، رضا؛ محسنی نیا، محمدرضا؛ موسوی، رسول؛ وهابی، محمد رضا
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1384
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 66502
صفحه از 544
پرینت  ارسال به