>

373
دانش نامه ميزان الحكمه ج1

۲۷۵.امام على عليه السلام :پيشرو ۱ بايد به كسان خود ، راست بگويد و خِردَش را به كار بگيرد و فرزند [و اهلِ] آخرت باشد ؛ زيرا كه از آن جا آمده و به آن جا برمى گردد.

2 / 3

ويژگى هاى آخرت گرايان

قرآن

«آن سراى آخرت را براى كسانى قرار مى دهيم كه در زمين ، خواستار برترى و فساد نيستند ، و فرجام ، از آنِ پرهيزگاران است» .

حديث

۲۷۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ درباره آيه شريف :«آن سراى آخرت را براى كسانى قرار مى دهيم كه خواستار برترى و فساد نيستند» ـ : [يعنى ]گردنكشى در زمين [و جامعه ]و گرفتن به ناحق .

۲۷۷.الأمالى طوسى ـ به نقل از عبد اللّه بن مسعود ـ :محبوب ما و پيامبر ما صلى الله عليه و آله ـ كه پدر و مادرم و جانم فدايش باد ـ يك ماه پيش از مرگش ، خبر رحلتش را به ما داد . و چون زمان فراق نزديك شد ، ما را در اتاقى جمع كرد و نگاهى به ما انداخت و چشمانش پر از اشك شد و سپس فرمود :
«خوش آمديد . خداوند شما را زنده بدارد . خداوند شما را حفظ كند . خداوند شما را نصرت دهد . خداوند شما را نفع برساند . خداوند شما را هدايت فرمايد . خداوند شما را توفيق بخشد . خداوند شما را به سلامت دارد . خداوند شما را بپذيرد . خداوند شما را روزى دهد . خداوند شما را رفعت بخشد .
شما را به تقواى الهى سفارش مى كنم ، و به خداوند نيز سفارش شما را مى كنم ، و آشكارا به شما هشدار مى دهم كه در ميان بندگان خدا و در زمين او ، بر خدا برترى نجوييد ؛ چرا كه خداوند متعال ، به من و به شما فرموده است : «آن سراى آخرت را براى كسانى قرار مى دهيم كه در زمين ، خواستار برترى و فساد نيستند و فرجام [ـِ نيك] ، از آنِ پرهيزگاران است» و نيز فرموده است : «آيا جايگاه متكبّران ، در دوزخ نيست؟» » .

1.«رائد (پيشرو)» كه در اصل عربى حديث آمده ، به معناى كسى است كه جلوتر از كاروان حركت مى كند تا براى آنها چراگاه و آبگاه بيابد (النهاية : ج ۲ ص ۲۷۵ «رود») . احتمال دارد كه مراد از «رائد (پيشرو)» در اين جا خودِ انسان باشد ؛ زيرا انسان در دنيا چونان پيشرو براى خويشتن است كه در آن ، براى آخرت خود ، آب و چراگاه جستجو مى كند ... ؛ يعنى انسان بايد خيرخواه خويشتن باشد و با امروز و فردا كردن و تعلّل ورزيدن ، به خود ، خيانت و ناراستى نكند . يا احتمال دارد معناى حديث اين باشد : هر يك از شما بايد با خانواده و عشيره و افراد تحت تكفّل خود ، روراست و صادق باشد و حقيقت را به آنها بگويد و از فضايل و علوّ درجات ما ، آنچه را مى داند ، به آنان نيز معرّفى كند (بحار الأنوار : ج ۲۹ ص ۶۰۲) .


دانش نامه ميزان الحكمه ج1
372

۲۷۵.الإمام عليّ عليه السلام :فَليَصدُق رائِدٌ ۱ أهلَهُ ، وَليُحضِر عَقلَهُ ، وَليَكُن مِن أبناءِ الآخِرَةِ ؛ فَإِنَّهُ مِنها قَدِمَ ، وإلَيها يَنقَلِبُ. ۲

2 / 3

خَصائِصُ أبناءِ الآخِرَةِ

الكتاب

«تِلْكَ الدَّارُ الاْخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لاَ يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِى الْأَرْضِ وَلاَ فَسَادًا وَ الْعَـقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ ». ۳

الحديث

۲۷۶.رسول اللّه صلى الله عليه و آله ـ في قَولِ اللّهِ عز و جل :«تِلْكَ الدَّارُ الاْخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لاَ يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِى الْأَرْضِ وَلاَ فَسَادًا» ـ : التَّجَبُّرُ فِي الأَرضِ وَالأَخذُ بِغَيرِ الحَقِّ.۴

۲۷۷.الأمالي عن عبد اللّه بن مسعود :نَعى إلَينا حَبيبُنا ونَبِيُّنا صلى الله عليه و آله نَفسَهُ ـ فَبِأَبي واُمّي ونَفسي لَهُ الفِداءُ! ـ قَبلَ مَوتِهِ بِشَهرٍ ، فَلَمّا دَنَا الفِراقُ جَمَعَنا في بَيتٍ فَنَظَرَ إلَينا فَدَمَعَت عَيناهُ ، ثُمَّ قالَ : مَرحَبا بِكُم ، حَيّاكُمُ اللّهُ ، حَفِظَكُمُ اللّهُ ، نَصَرَكُمُ اللّهُ ، نَفَعَكُمُ اللّهُ ، هَداكُمُ اللّهُ ، وَفَّقَكُمُ اللّهُ ، سَلَّمَكُمُ اللّهُ ، قَبِلَكُمُ اللّهُ ، رَزَقَكُمُ اللّهُ ، رَفَعَكُمُ اللّهُ !
اُوصيكُم بِتَقوَى اللّهِ ، واُوصِي اللّهَ بِكُم إنّي لَكُم نَذيرٌ مُبينٌ ، ألاّ تَعلوا عَلَى اللّهِ في عِبادِهِ وبِلادِهِ ؛ فَإِنَّ اللّهَ تَعالى قالَ لي ولَكُم : «تِلْكَ الدَّارُ الاْخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لاَ يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِى الْأَرْضِ وَلاَ فَسَادًا وَ الْعَـقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ» وقالَ سُبحانَهُ : «أَلَيْسَ فِى جَهَنَّمَ مَثْوًى لِّلْمُتَكَبِّرِينَ»۵ . ۶

1.أصل الرائد : الذي يتقدّم القوم يبصر لهم الكلأ ومساقط الغيث (النهاية : ج ۲ ص ۲۷۵ «رود») . ويحتمل أن يكون المراد بالرائد ـ هنا ـ الإنسان نفسه ؛ فإنّه كالرائد لنفسه في الدنيا يطلب فيه لآخرته ماءً ومرعى . . . أي لينصح نفسه ولا يغشّها بالتسويف والتعليل . أو المعنى : ليصدق كلّ منكم أهله وعشيرته ومن يعنيه أمره ، وليبلّغهم ما عرف من فضلنا وعلوّ درجتنا (بحار الأنوار : ج ۲۹ ص ۶۰۳) .

2.نهج البلاغة : الخطبة ۱۵۴ ، غرر الحكم : ح ۶۵۵۸ ، بحار الأنوار : ج ۱ ص ۲۰۹ ح ۱۱ .

3.القصص : ۸۳ .

4.تاريخ دمشق : ج ۶۵ ص ۱۲۱ ، أمالي المحاملي : ص ۲۲۹ كلاهما عن أبي هريرة .

5.الزمر : ۶۰ .

6.الأمالي للطوسي : ص ۲۰۷ ح ۳۵۴ ، بحار الأنوار : ج ۲۲ ص ۴۵۵ ح ۱ ؛ المعجم الأوسط : ج ۴ ص ۲۰۸ ح ۳۹۹۶ ، حلية الأولياء : ج ۴ ص ۱۶۸ ، الكامل في التاريخ : ج ۲ ص ۷ ، الطبقات الكبرى : ج ۲ ص ۲۵۶ ، المطالب العالية : ج ۴ ص ۲۶۰ ح ۲۳۹۲ كلّها نحوه .

  • نام منبع :
    دانش نامه ميزان الحكمه ج1
    سایر پدیدآورندگان :
    شیخی، حمید رضا؛ دیلمی، احمد؛ حسینی، رضا؛ محسنی نیا، محمدرضا؛ موسوی، رسول؛ وهابی، محمد رضا
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1384
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 66900
صفحه از 544
پرینت  ارسال به