۲۷۸.المناقب ابن شهرآشوب ـ به نقل از زادان ، در بيان سيره امير مؤمنان عليه السلام ـ :ايشان در بازارها تنها مى گشت و گم شده را راهنمايى مى نمود و به ناتوان كمك مى كرد . از فروشنده و بقّال مى گذشت و قرآن را برايش مى گشود و اين آيه را مى خواند : «آن سراى آخرت را براى كسانى قرار مى دهيم ...» تا آخر آيه.

۲۷۹.امام على عليه السلام ـ در خطبه معروف به شِقشِقيّه ـ :و آن گاه كه خلافت را به دست گرفتم ، جمعى پيمان شكستند و گروهى از دين ، بيرون شدند و عدّه اى كجرَوى پيشه كردند ، گويا اين سخن خداى سبحان را نشنيده بودند كه مى فرمايد : «آن سراى آخرت را براى كسانى قرار مى دهيم كه در زمين ، خواستار برترى (سركشى) و فساد نيستند ، و فرجام ، از آنِ پرهيزگاران است» .
آرى ، به خدا سوگند كه آن را شنيدند و نيك دريافتند ؛ امّا دنيا در ديدگان آنان ، زيبا جلوه نمود و زر و زيور آن ، چشمانشان را خيره كرد .

۲۷۸.المناقب عن زاذان ـ في ذِكرِ سيرَةِ أميرِ المُؤمِنينَ عليه السلام ـ :إنَّهُ كانَ عليه السلام يَمشي فِي الأَسواقِ وَحدَهُ ، وهُوَ ذاكَ يُرشِدُ الضّالَّ ويُعينُ الضَّعيفَ ، ويَمُرُّ بِالبَيّاعِ وَالبَقّالِ فَيَفتَحُ عَليهِ القُرآنَ ويَقرَأُ «تِلْكَ الدَّارُ الاْخِرَةُ نَجْعَلُهَا» الآيةَ . ^۱

۲۷۹.الإمام عليّ عليه السلام ـ فِي الخُطبَةِ المَعروفَةِ بِالشِّقشِقِيَّةِ ـ :فَلَمّا نَهَضتُ بِالأَمرِ نَكَثَت ^۲ طائِفَةٌ ومَرَقَت ^۳ اُخرى وقَسَطَ ^۴ آخَرونَ ، كَأَنَّهُم لَم يَسمَعُوا اللّهَ سُبحانَهُ يَقولُ : «تِلْكَ الدَّارُ الاْخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لاَ يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِى الْأَرْضِ وَلاَ فَسَادًا وَ الْعَـقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ» بَلى وَاللّهِ ، لَقَد سَمِعوها ووَعَوها ، ولكِنَّهُم حَلِيَتِ الدُّنيا في أعيُنِهِم وراقَهُم زِبرِجُها ^۵ . ^۶