۲۸۰.امام على عليه السلام :آدمى را از اين كه بند كفشش نيكوتر از بند كفش دوستش باشد ، خوش مى آيد و [بدين سبب ،] مشمول اين سخن خداوند مى شود كه : «آن سراى آخرت را براى كسانى قرار مى دهيم كه در زمين ، خواستار برترى (سركشى) و فساد نيستند ، و فرجام ، از آنِ پرهيزگاران است» .
۲۸۱.امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه شريف :«در زمين ، خواستار برترى (سركشى) و فساد نيستند» ـ : مراد از «عُلُوّ» ، بزرگى و برترى است ، و مراد از «فساد» ، زنا (زنبارگى و فساد جنسى) .
۲۸۲.تفسير القمّى ـ به نقل از حفص بن غياث ـ :امام صادق عليه السلام فرمود : «اى حفص! دنيا در نزد من به منزله مُردار است ، كه در صورت اضطرار (ناچارى)، از آن مى خورم.
اى حفص! خداوند متعال مى داند كه بندگان چه خواهند كرد و به كجا ره سپار خواهند شد . پس ، به سبب علم قبلى اى كه درباره آنان دارد ، به هنگام اعمال بدشان ، با آنها بردبارى مى ورزد . بنا بر اين ، حُسن تعقيب (عجله نكردن در مجازات) از جانب كسى كه بيمِ از دست رفتن (فرار مجرم) را ندارد ، تو را نفريبد» .
امام عليه السلام سپس اين آيه را تلاوت كرد : «آن سراى آخرت را براى كسانى قرار مى دهيم كه در زمين ، خواستار برترى (سركشى) و فساد نيستند ، و فرجام ، از آنِ پرهيزگاران است» و شروع به گريستن كرد و فرمود : «به خدا سوگند كه با اين آيه ، آرزوها [براى ثواب بردن بدون عمل ،] بر باد رفت» .