۲۸۷.الكافى ـ به نقل از على بن عيسى ، از معصوم عليه السلام ـ :خداوند متعال با موسى عليه السلام به نجوا سخن گفت و در نجوايش به او فرمود : « ... اى موسى! فرزندان دنيا و اهل آن ، مايه فتنه (فريب و گم راهىِ) يكديگرند و هر يك ، آنچه را كه [از دنيا ]دارد ، در نظرش زيبا جلوه مى كند ؛ ولى مؤمن ، كسى است كه آخرت در نظرش آراسته و زيبا گرديده است و پيوسته به آن مى نگرد ، بى آن كه از توجّه به آن خسته شود . عشق به آخرت ، ميان او و لذّت زندگى مانع گشته و او را در سحرگاهان به تكاپو [و عبادت] كشانده است ، همانند سوارى كه به سوى مقصدش مى راند و شبش را به اندوه و روزش را به غمناكى سپرى مى كند . خوشا به حال او ، كه اگر پرده كنار برود ، چه شادمانى ها كه خواهد ديد!» .

۲۸۸.امام باقر عليه السلام :فرزندان آخرت ، آنان اند كه ايمان دارند و عمل مى كنند و زُهدپيشه اند ، [و] اهل دانش و فقه اند و مرد انديشه و عبرت آموزى و آزمون اند و از ياد خدا خسته نمى شوند .

۲۸۹.امام على عليه السلام ـ در حديث معراج ـ :خداى متعال فرمود : « ... اى احمد! همانا اهل خير و اهل آخرت ، كم رو و پُرحيايند ، حماقتشان اندك و سودشان بسيار است ، كمتر نيرنگ مى زنند ، مردم از آنان در آسايش اند ، نفْس هايشان از آنان در رنج است ، گفتارشان سنجيده است ، محاسبه نفْس مى كنند و بر آن خُرده مى گيرند ، چشمانشان مى خوابد و دل هايشان نمى خوابد ، ديدگانشان گريان است و دل هايشان به ياد خداست ، آن گاه كه مردم از غافلان نوشته مى شوند ، آنان از ذاكرانْ قلمداد مى شوند ، در آغاز هر نعمتى حمد مى گويند و در آخرش شكر به جا مى آورند ، دعاى آنان به درگاه خداوند ، بالا مى رود و سخنشان [به نزد او] شنيده مى شود ، فرشتگان به آنان شاد مى شوند و دعايشان در آن سوى حجاب ها ^۱ مى گردد ، پروردگار دوست دارد كه سخنشان را بشنود ـ چنان كه مادرْ فرزند را دوست مى دارد ـ ، چشم بر هم زدنى از او باز نمى مانند ، علاقه اى به پرخورى و پرگويى و جامه زياد ندارند ، مردم در نظر آنان مردگان اند و خداوند در نظرشان زنده و كريم است ، پشت كنندگان را از روى كَرَم فرا مى خوانند و روى آورندگان را مهربانى مى افزايند ، و دنيا و آخرت در نزد آنان ، يكى شده است.

۲۸۷.الكافي عن عليّ بن عيسى رفعه :إنَّ موسى عليه السلام ناجاهُ اللّهُ ـ تَبارَكَ وتَعالى ـ فَقالَ لَهُ في مُناجاتِهِ : . . . ياموسى ، أبناءُ الدُّنيا وأهلُها فِتَنٌ بَعضُهُم لِبَعضٍ ، فَكُلٌّ مُزَيَّنٌ لَهُ ما هُوَ فيهِ ، وَالمُؤمِنُ مَن زُيِّنَت لَهُ الآخِرَةُ فَهُوَ يَنظُرُ إلَيها ما يَفتُرُ ^۱ ، قَد حالَت شَهوَتُها بَينَهُ وبَينَ لَذَّةِ العَيشِ فَأدلَجَتهُ ^۲ بِالأَسحارِ ، كَفِعلِ الرّاكِبِ السّائِقِ إلى غايَتِهِ يَظَلُّ كَئيبا ويُمسي حَزينا ، فَطوبى لَهُ لَو قَد كُشِفَ الغِطاءُ ماذا يُعايِنُ مِنَ السُّرورِ؟! ^۳

۲۸۸.الإمام الباقر عليه السلام :إنَّ أبناءَ الآخِرَةِ هُمُ المُؤمِنونَ العامِلونَ الزّاهِدونَ ، أهلُ العِلمِ وَالفِقهِ ، وأهلُ فِكرَةٍ وَاعتِبارٍ وَاختِبارٍ ، لا يَمَلّونَ مِن ذِكرِ اللّهِ. ^۴

۲۸۹.الإمام عليّ عليه السلام ـ في ذِكرِ حَديثِ مِعراجِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله ـ :قالَ اللّهُ تَعالى ... يا أحمَدُ ، إنَّ أهلَ الخَيرِ وأهلَ الآخِرَةِ رَقيقَةٌ وُجوهُهُم ، كَثيرٌ حَياؤُهُم ، قَليلٌ حُمقُهُم ، كَثيرٌ نَفعُهُم ، قَليلٌ مَكرُهُم ، النّاسُ مِنهُم في راحَةٍ ، أنفُسُهُم مِنهُم في تَعَبٍ ، كَلامُهُم مَوزونٌ ، مُحاسِبينَ لِأَنفُسِهِم مُتَعَيِّبينَ ^۵ لَها ، تَنامُ أعيُنُهُم ولا تَنامُ قُلوبُهُم ، أعيُنُهم باكِيَةٌ وقُلوبُهُم ذاكِرَةٌ ، إذا كُتِبَ النّاسُ مِنَ الغافِلينَ كُتِبوا مِنَ الذّاكِرينَ ، في أوَّلِ النِّعمَةِ يَحمَدونَ وفي آخِرِها يَشكُرونَ ، دُعاؤُهُم عِندَ اللّهِ مَرفوعٌ وكَلامُهُم مَسموعٌ ، تَفرَحُ بِهِمُ المَلائِكَةُ ويَدورُ دُعاؤُهُم تَحتَ الحُجُبِ ، يُحِبُّ الرَّبُّ أن يَسمَعَ كَلامَهُم كَما تُحِبُّ الوالِدَةُ الوَلَدَ ولا يُشغَلونَ عَنهُ طَرفَةَ عَينٍ ، ولا يُريدونَ كَثرَةَ الطَّعامِ ولا كَثرَةَ الكَلامِ ولا كَثرَةَ اللِّباسِ ، النّاسُ عِندَهُم مَوتى وَاللّهُ عِندَهُم حَيٌّ كَريمٌ ، يَدعونَ المُدبِرينَ كَرَما ويَزيدونَ المُقبِلينَ تَلَطُّفا ، قَد صارَتِ الدُّنيا وَالآخِرَةُ عِندَهُم واحِدَةً . ^۶