>

459
دانش نامه ميزان الحكمه ج1

۴۶۳.امام على عليه السلام :آگاه باشيد كه آنچه از دنيا روى آورده بود ، پشت كرده است و آنچه از آن پشت كرده بود ، روى آورده است و بندگان نيك خدا ، بار كوچيدن بربستند و اين دنياى اندكِ نامانا را به آخرتِ بسيارِ مانا فروختند.

۴۶۴.امام على عليه السلام ـ در روز صفّين ـ :آيا مردى نيست كه جان خويش را به خدا بفروشد و آخرتش را به دنيايش بخرد؟

۴۶۵.امام على عليه السلام :دنيا سراى گذر است ، نه سراى ماندن . و مردم در آن ، دو دسته اند : يكى آن كه در دنيا جان خود را فروخت و آن را به هلاكت درافكند ، و ديگرى آن كه جانش را خريد و آن را آزاد كرد.

۴۶۶.امام على عليه السلام :آن كه جان خويش را خريد و آزادش ساخت ، همانند آن كسى نيست كه جانش را فروخت و به هلاكتش افكند.

۴۶۷.امام على عليه السلام :سود برنده ، كسى است كه دنيا را به آخرت فروخت و اين جهان را به آن جهان ، عوض كرد.

۴۶۸.امام على عليه السلام :[بازارِ] كالاى آخرت ، كساد است . پس ، در زمان كساد آن ، از اين كالا بسيار فراهم آور.

۴۶۹.امام على عليه السلام :كسى كه طاعت خدا را كالا (سرمايه تجارت) قرار دهد ، بى آن كه تجارتى كند ، سودها به سوى او سرازير مى شوند .


دانش نامه ميزان الحكمه ج1
458

۴۶۳.عنه عليه السلام :ألا إنَّهُ قَد أدبَرَ مِنَ الدُّنيا ما كانَ مُقبِلاً وأقبَلَ مِنها ما كانَ مُدبِرا ، وأزمَعَ ۱ التَّرحالَ عِبادُ اللّهِ الأَخيارُ ، وباعوا قَليلاً مِنَ الدُّنيا لايَبقى بِكَثيرٍ مِنَ الآخِرَةِ لا يَفنى . ۲

۴۶۴.عنه عليه السلام ـ في يَومِ صِفّينَ ـ :ألا رَجُلٌ يَشري نَفسَهُ لِلّهِ ويَبيعُ دُنياهُ بِآخِرَتِهِ؟ ۳

۴۶۵.عنه عليه السلام :الدُّنيا دارُ مَمَرٍّ لا دارُ مَقَرٍّ ، وَالنّاسُ فيها رَجُلانِ : رَجُلٌ باعَ فيها نَفسَهُ فَأَوبَقَها ۴ ورَجُلٌ ابتاعَ نَفسَهُ فَأَعتَقَها . ۵

۴۶۶.عنه عليه السلام :لَيسَ مَنِ ابتاعَ نَفسَهُ فَأَعتَقَها كَمَن باعَ نَفسَهُ فَأَوبَقَها. ۶

۴۶۷.عنه عليه السلام :الرّابِـحُ مَن باعَ الدُّنيا بِالآخِرَةِ ، وَاستَبدَلَ بِالآجِلَةِ عَنِ العاجِلَةِ. ۷

۴۶۸.عنه عليه السلام :بِضاعَةُ الآخِرَةِ كاسِدَةٌ ۸ ، فَاستَكثِر مِنها في أوانِ كَسادِها . ۹

۴۶۹.عنه عليه السلام :مَنِ اتَّخَذَ طاعَةَ اللّهِ بِضاعةً أتَتهُ الأَرباحُ مِن غَيرِ تِجارَةٍ. ۱۰

1.أزمَعَ الأمرَ وبه وعليه : مَضى فيه وثَبَّتَ عليه عَزمَه (لسان العرب : ج ۸ ص ۱۴۳ «زمع») .

2.نهج البلاغة : الخطبة ۱۸۲ ، غرر الحكم : ح ۲۷۸۱ و ۲۷۸۲ ، بحار الأنوار : ج ۳۴ ص ۱۲۶ ح ۹۵۳ .

3.وقعة صفّين : ص ۳۰۸ عن عمر بن سعد ، الغارات : ج ۲ ص ۴۷۹ ، بحار الأنوار : ج ۳۲ ص ۴۸۳ ح ۴۱۹ ؛ شرح نهج البلاغة : ج ۵ ص ۲۴۳ .

4.وَبَق : هلك . وأَوبَقَه غيرُه ، فهو مُوبَق (النهاية : ج ۵ ص ۱۴۶ «وبق») .

5.نهج البلاغة : الحكمة ۱۳۳ ، نثر الدرّ : ج ۱ ص ۲۹۵ وفيه «فأوثقها» بدل «فأوبقها» ، بحار الأنوار : ج ۷۳ ص ۱۳۰ ح ۱۳۵ .

6.الإرشاد : ج ۱ ص ۲۹۸ ، كشف اليقين : ص ۱۸۱ ح ۲۲۳ ، معدن الجواهر : ص ۲۶ نحوه ، بحار الأنوار : ج ۷۷ ص ۴۱۹ ح ۴۰ .

7.غرر الحكم : ح ۱۸۷۹ ، عيون الحكم والمواعظ : ص ۵۶ ح ۱۴۴۲ نحوه .

8.كَسَد الشيءُ : لم ينفُق ؛ لِقلَّة الرغبات (المصباح المنير : ص ۵۳۳ «كَسَدَ») .

9.كنز الفوائد : ج ۱ ص ۲۷۹ ، بحار الأنوار : ج ۷۸ ص ۹۰ ح ۹۵ .

10.غرر الحكم : ح ۸۸۶۴ ، عيون الحكم والمواعظ : ص ۴۵۸ ح ۸۲۸۹ .

  • نام منبع :
    دانش نامه ميزان الحكمه ج1
    سایر پدیدآورندگان :
    شیخی، حمید رضا؛ دیلمی، احمد؛ حسینی، رضا؛ محسنی نیا، محمدرضا؛ موسوی، رسول؛ وهابی، محمد رضا
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1384
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 67035
صفحه از 544
پرینت  ارسال به