ب ـ تفاوت لفظى در متونى (نصوصى) كه از طريق شيعه و اهل سنّت نقل شده اند ؛
ج ـ تكرار در چند باب ، مشروط به اين كه روايت ، بيشتر از يك سطر نباشد.
در غير اين موارد ، روايات مكرّر حذف مى شود و نشانى آن ، طبق آيين نامه ، در پاورقى افزوده مى شود.
نكته قابل توجّه ، اين كه : اگر دسترس به منابع اوّليه مقدور باشد ، حديث از آنها نقل مى شود و تنها نشانى دو جامع روايى يعنى بحار الأنوار در احاديث شيعه و كنز العمّال در احاديث اهل سنّت براى سهولت دسترس خوانندگان به حديث ، در پايان نشانى افزوده مى گردد.

6. نگارش «درآمد»ها و تحليل هاى مورد نياز

مرحله ديگر در تدوين دانش نامه ، تهيّه «درآمد»ها و تحليل هاى مورد نياز است كه توسّط اين جانب ، انجام مى شود . البته اگر پژوهشگران ، پيشنهادى در زمينه نكاتى كه بايد مورد توجّه قرار گيرند ، داشته باشند ، ارائه مى دهند. در اين مرحله ، با عنايت به آنچه هنگام نوشتن تحليل و جمع بندى مطالب به نظر مى رسد ، چه بسا چينش قبلى تغيير مى كند و سازماندهى جديدى به وجود مى آيد.
گفتنى است كه جمع بندى ها و تحليل ها نيز توسط يك يا دو كارشناس ، نقد مى گردند و اگر نياز به اصلاحاتى داشته باشند ، انجام مى شود.

7. تدوين نهايى بر اساس شيوه اين دانش نامه

مهم ترين نكاتى كه در نگارش احاديث لحاظ مى گردند ، از اين قرارند :
1 . پس از ذكر آيات مربوط به موضوع ، احاديث منقول از پيامبر اسلام

مى كند . اين جانب نيز پس از سازماندهى آنها ، آنچه را براى تكميل كار ضرورى است ، تذكّر مى دهم و مجدّدا آن را به پژوهشگر همكار ، باز مى گردانم.

3. تنظيم دوباره

پس از رفع نواقص ـ كه گاه چند ماه طول مى كشد ـ موضوعِ مورد تحقيق به اين جانب باز مى گردد و با عنايت به مطالب جديد ، سازماندهى موضوع ، تقويت و تكميل مى گردد و گاه ، تغيير اصولى مى نمايد.

4. نقد متن

در صورتى كه پس از تنظيم ثانوى نقصى مشاهده شود ، مجدّدا پژوهشگر همكار براى رفع آن ، اقدام خواهد كرد . ^۱ در غير اين صورت ، حاصلِ كار ، براى نقد و ارزشيابى به دو كارشناس (به تناسب موضوع : اعتقادى ، اقتصادى ، اخلاقى و ...) ، ارائه و طبق آيين نامه خاصّى نقد مى گردد و پس از نقد متن ، اگر اصلاحاتى ضرورت داشته باشد ، انجام مى گيرد.

5. مصدريابى (تخريج)

يكى از مراحل مهم تدوين دانش نامه ، تخريج يا مصدريابى متون آن است . در اين مرحله ، پژوهشگر ديگرى از طريق برنامه هاى نرم افزارى براى يافتن مصادر حديث ، جستجو مى كند . سپس ، جامع ترين ، استوارترين و كهن ترين مصدر را انتخاب مى نمايد و نشانى مصادر يافت شده را بر اساس ميزان اعتبار آنها تنظيم مى نمايد و اگر متن قوى ترى يافت شد ، جايگزين متن اصلى مى گردد و روايات مكرّر را ، جز در موارد ذيل ، حذف مى نمايد :
الف ـ وجود نكته مهمى در متن حديث ؛