6 . سعى كرده ايم متن را از كتاب هايى كه واسطه به شمار مى آيند (به استثناى بحار الأنوار و كنز العمّال) نقل نكنيم ، مگر در موارد دست نيافتن به حديث در منبعى كه كتاب واسطه از آن ، نقل كرده است . در اين صورت ، كتاب واسطه را مى آوريم و در كنار آن ، از منبع اصلى كه كتاب واسطه از آن نقل كرده است نيز نام مى بريم . براى مثال : مى نويسيم : «مستدرك الوسائل : ... به نقل از العتيق غروى» . البته ، از اين گونه كتاب ها ، تنها زمانى نقل شده است كه منابعِ موجود ، اندك باشند .
7 . تنظيم منابع و پاورقى ها بر پايه ميزان اعتبار ، صورت گرفته است . بنا بر اين ، هيچ گاه منبع ضعيف بر قوى مقدّم آورده نشده ، ^۱ مگر در حالات خاصّى . براى مثال ، اگر خواسته باشيم از تكرار نام راوى يا تكرار اختلاف يا كلمه «نَحوُه (مشابه آن)» اجتناب بورزيم ، در چنين مواردى ، ترتيبِ يادشده ، رعايت نشده است.
8 . منابع شيعى از منابع اهل سنّت ، جدا شده و هر يك از آنها ، جداگانه ذكر شده اند . اين دو مجموعه را در پاورقى با نشانه نقطه ويرگول ، از هم جدا كرده ايم. همچنين ، منابع يك مجموعه (مثلاً منابع شيعه) را نيز با نشانه ويرگول ، از هم جدا نموده ايم.
9 . رمزهاى «ج» ، «ص» و «ح» را ، به ترتيب ، براى نشان دادن جلد و صفحه و شماره حديث به كار گرفته ايم. از اين اصل ، موارد زير استثنا شده اند :

و اهل بيت گرامى ايشان تا امام مهدى ـ عجل اللّه فرجه ـ به ترتيب مى آيند ، مگر احاديثى كه در تفسير آيات قرآن اند كه بر همه روايات ، مقدّم مى گردند . البته ، گاه هماهنگى چند روايت در مضمون ، موجب مى شود كه اين ترتيب ، رعايت نشود.
2 . معيار گزينش يك حديث از ميان احاديث متعدّد ، رسايى و فراگيرى آن حديث است ، هر چند از منبعى ضعيف تر باشد . در صورت تشابه احاديث ، متنِ معتبرترين منبع ، مقدّم داشته شده است.
3 . اگر حديثى ، هم از پيامبر صلى الله عليه و آله و هم از يكى از اهل بيت ايشان روايت شده باشد ، آنچه از پيامبر صلى الله عليه و آله نقل شده ، در متن مى آيد و به روايت ديگر ، در پاورقى اشاره مى گردد.
4 . از آن جا كه اصطلاح «حديث» ، فقط بر متن حاكى از قول و فعل و تقرير معصوم ، اطلاق مى شود ، لذا متونى را كه از صحابيان و راويان نقل شده است ، ذكر نكرده ايم ، مگر در موارد خاصّى ، از جمله اين كه متن ، در منابع متعدّد آمده و در بعضى از اين منابع ، به معصوم اسناد داده شده و در بعضى ديگر ، اسناد داده نشده باشد . در چنين مواردى ، اگر منابع حديثْ اندك باشد ، آن متنْ استخراج مى شود و در ادامه آن ، اين عبارتْ قيد مى گردد : «من دون إسناد إلى المعصوم (بدون اِسناد به معصوم)» .
5 . كتاب بحار الأنوار ، از مجموعه هاى روايى شيعى ، و كتاب كنز العمّال ، از مجموعه هاى روايى اهل سنّت به شمار مى روند . لذا سعى كرده ايم پس از ذكر منبع هر حديثى ، اين دو كتاب را نيز نام ببريم ؛ يعنى بحار الأنوار را در پايان منابع شيعى آورده ايم و كنز العمّال را در آخر منابع اهل سنّت ، تا بدين وسيله ، كار مراجعه خوانندگان به حديث را آسان گردانيم .