16 . هر گاه حديث در برخى منابع با متن برگزيده ما مطابق باشد ، اختلاف موجود ميان آنها در غير باب مورد بحث ، هرچند بسيار باشد ، با تعبير «نحوه» ، خاطرنشان شده است.
البته اگر با متن برگزيده مطابق باشد ، امّا در خصوص مقطع محورى ، اندكى اختلاف داشته باشد ، در اين صورت ، به اختلاف آن دو اشاره مى شود . براى مثال ، در عنوان «محبّت» ، در ذيل حديث «إذا أحبَّ اللّه عبدا ...» ، حديث «إذا أراد اللّه بعبدٍ خيرا ...» گنجانيده شده و در عين حال ، اختلاف ميان آن دو ذكر شده است.
17 . پس از ذكر مصادر حديث در پاورقى ، گاه با تعبير «ر . ك (رجوع كنيد به) :» ارجاعاتى به برخى منابع ، داده مى شود . گفتنى است كه در اين گونه موارد ، متن مورد ارجاع ، با متن كتاب ، تفاوت بسيار دارد ؛ امّا در عين حال ، ملاحظه آن براى پژوهشگر ، سودمند است .
18 . در آغاز هر عنوان و گاه در پايان برخى ابواب ، نشانىِ عناوين يا ابواب و يا كتاب هايى آمده كه مراجعه به آنها ، اطّلاعات بيشترى در زمينه موضوع مورد نظر ، در اختيار پژوهشگر ، مى گذارد.
19 . براى حفظ ترتيب منابع در پاورقى ها ، منابعى كه متن در آنها وجود دارد ، بر منابعى كه متن آنها با متن برگزيده ما اندكْ اختلافى دارند ، مقدّم داشته شده اند . در غير اين صورت ، در ترتيب منابع ، منبع قوى تر ، مقدّم داشته شده است.
20 . پاره اى اختلافات ، با عبارات زير ، توضيح داده شده اند: «و فيه كذا بدل كذا (در اين منبع ، فلان عبارت به جاى فلان عبارت آمده)» ، «ليس فيه كذا (در اين منبع ، فلان عبارت ، وجود ندارد)» ، «ليس فيه من كذا إلى كذا (در اين منبع ،

سخنان صحابيان ، تابعيان ، راويان و محدّثان ، متون تاريخى و نيز هر آنچه اصطلاح «حديث» ، شامل آن نمى شود و همچنين آن دسته از احاديث كه در ضمن شرح حال راويان آمده اند و يا شماره هايى كه نشانى شرح حال اند (و نه نشانى حديث) . در تمامى اين موارد ، به جاى رمز «ح» ، حرف «ش» را به كار برده ايم .
10 . بسيارى اوقات ، در يك منبع ، يك حديث ، دو شماره دارد : يكى شماره مسلسل كه از ابتداى كتاب شروع و در پايان آن ، تمام مى شود ، و ديگرى ، شماره مربوط به بابى كه حديث در آن آمده است ، و ما همواره ، شماره مسلسل حديث را برگزيده ايم.
11 . معيار براى ذكر شماره صفحات ، شروع شدن متن برگزيده ما در آن صفحه است.
12 . اختلافاتى كه ميان متون ارجاع داده شده به منابع ديگر با متن برگزيده وجود دارد ، يا در صورت امكان ، در پاورقى دقيقا ذكر شده يا با واژه «نحوه (مشابه آن)» به اين اختلاف ، اشاره شده است.
13 . در صورت وجود اختلاف اندك لفظى و معنايى ، يا وجود اختلاف فقط لفظى امّا فراوان و پراكنده در جاى جاىِ متن ، به طورى كه نتوان به آن اشاره كرد ، به آوردن واژه «نحوه» بسنده كرده ايم.
14 . چنانچه احاديثى با متن برگزيده ما مضمون يكسانى داشته باشند ، ولى در برخى الفاظ با آن مختلف باشند ، امّا اين اختلافْ لطمه اى به معنا نزند ، از ذكر اختلاف ، صرف نظر كرده ايم.
15 . معيار عمده براى ذكر اختلافات ، تأثير اين اختلافات در معنا و يا مفيد بودن ذكر آنها براى خواننده است ؛ بويژه در مقطع حديث متناسب با باب.