فرمود: من دو بار به محضر رسول اللّه صلى الله عليه و آلهبارمى يافتم، شب و روز، و چون آهنگ پيامبر صلى الله عليه و آلهمى كردم و در حال نماز بود، با «تنحنح» به من رخصت ورود مى داد. ^۱
در گزارش ديگرى آمده است كه مولا فرمود:
مرا در نگاه رسول اللّه صلى الله عليه و آله جايگاهى بود كه هيچ كس از مردمان آن جايگاه را نداشتند. هماره سحرگاهان آهنگ آن حضرت مى كردم و مى گفتم: السلام عليك يا نبى اللّه ! اگر رخصت مى دادند، وارد مى شدم وگرنه برمى گشتم. ^۲
عايشه مى گويد:
رسول اللّه صلى الله عليه و آله پوست پيراسته و دباغى شده و دواتى را خواست [در حالى كه على عليه السلام در محضرش بود]، و آن گاه املا كرد و على نوشت تا پوست يكسر آكنده از سطور نگاشته شد. ^۳
ام سلمه مى گويد:
رسول اللّه صلى الله عليه و آله در خانه من على را نشاند و آن گاه پوست گوسفندى را خواست، على عليه السلام [از املاى ]رسول اللّه صلى الله عليه و آله آنقدر نگاشت تا كرانه هاى آن پر شد. ^۴
آنچه آورديم ـ و بى گمان اندكى بود از بسيار ـ نشانگر آن است كه على عليه السلام به امر رسول اللّه صلى الله عليه و آلهاز همان روزگاران نخست حديث را مى نوشته، و در اين نگاشتن و ثبت و ضبط او جايگاهى ويژه داشته است. اكنون به يادكرد آثارى مى پردازيم كه به عنوان اثر مكتوب از اميرمؤمنان و وصى خاتم رسولان در منابع و مآخذ ياد شده است :

تفسير قرآن

على عليه السلام بى گمان ، سرآمد مفسران و برجسته ترين چهره تفسيرى دوران صحابه و آشناترين به معارف و حقايق ژرف و ناپيداكرانه قرآن كريم پس از رسول اللّه صلى الله عليه و آله است. على عليه السلام سيراب شده از چشمه سار زلال وحى است و همگام و همراه هميشگى فراگيرنده و ابلاغ كننده وحى. مولا با رسول اللّه صلى الله عليه و آله بوده است از كودكى، و پس از آن ، سال هاى خلوت در حرا؛ و نگريستن حالات وحى و شنيدن و نيوشيدن