ترنّم وحى، در سفر و حضر و به تعبير مولا چونان «شتربچه در پى مادر». بدين سان على عليه السلامجان و دل را در آبشار وحى مى شست و از آغازين روزگاران با جارى هاى وحى زندگى مى كرد و با آموزه هاى آن لحظه لحظه زندگى را درمى آميخت. محدثان و مورخان آورده اند كه آن بزرگوار هماره مى فرمود:
از من، هر آنچه از آيات الهى خواهيد بپرسيد؛ چه اين كه تمام آيات الهى را مى دانم كه كى و كجا نازل شده است، در فرازها و يا فرودها، در روزان و يا شبان، خداوند به من قلبى فهيم و زبانى گويا عنايت كرده است.^۱
و نيز فرمود:
به خداوند سوگند ! تمام آيات الهى را مى دانم درباره چه و كجا نازل شده است . پروردگارم به من قلبى فهيم و زبانى پرسنده بخشيده است.^۲
و نيز فرمود:
تمام آيات الهى را بر رسول اللّه صلى الله عليه و آله خواندم و پيامبر معانى آيات را به من تعليم داد.^۳
و نيز فرمود:
هر آيه اى را كه خداوند به رسول اللّه صلى الله عليه و آله فرو فرستاد ، آن را جمع كردم و تمام آيات را رسول اللّه صلى الله عليه و آلهبر من فروخواند و تأويلش را به من آموزاند.^۴
و نيز فرمود:
خداوند از ميان اصحاب محمد صلى الله عليه و آله مرا به دانش ناسخ و منسوخ، محكم و متشابه و خاص و عام ويژه ساخت و اين منتى بود بر من و بر رسول اللّه صلى الله عليه و آله.^۵
و نيز فرمود:
اگر بخواهم، هفتاد بار شتر از تفسير فاتحه مى آكنم.^۶
اكنون و در اين مجال آهنگ آن ندارم از گسترؤ دانش علوى از قرآن بر پايه منابع و مآخذ و نصوص قرآنى و روايى سخن بگويم؛ سخنى است درازدامن و مجالى ديگر مى طلبد. اين اندك را براى اين آوردم كه چگونگى «مصحف امام على عليه السلام» را طرح كنم كه اين بنده بدان عنوان «تفسير قرآن» داده ام ؛ اما از يادكرد اين نكته گريزى ندارم، كه اين حقيقت به گونه اى گويا، هيجانبار و شكوهمند در آيات قرآن كريم، سنت نبوى، گفتار علوى و بيان و بنان صحابيان، تابعيان عالمان،