وى در صدد است كه از مجموعه مباحث چنين نتيجه گيرى كند كه اختلافات در تدوين و كتابت حديث و نيز جعل و وضع، سبب شده تا بخش معاملات، جزو ثابتات شريعت تلقى گردد. ^۱

3. جريان صوفيه

يكى از جريان هاى معاصرِ حديثى در ميان اهل سنت، جريان متمايل به تصوف است. صوفى گرى ـ كه در ميان مسلمانان قدمتى دراز دارد ـ امروزه نيز در كشورهاى مغرب اسلامى و شمال آفريقا از جايگاهى گسترده و وسيع برخوردار است.
تبلور اين جريان را در تاريخ معاصر حديث مى توان در احمد بن محمد بن صديق الغمارى (1320 ـ 1380ق) يافت. وى زاده شهر طنجه از كشور مغرب و درس آموخته الازهر است. وى براى كسب حديث، به كشورهاى ديگرى چون سوريه، عربستان (مكه)، لبنان و يمن نيز مسافرت كرده است. ^۲ وى تلاش بسيارى براى تخريج و استخراج كتب حديث كرده، آثارى در اين زمينه تحرير نموده كه به برخى از آنها از اين قرار است:
1. الاسهاب فى الاستخراج على مسند الشهاب، 2ج.
2. المداوى لعلل المناوى، 6ج.
3. عواطف اللطائف من احاديث عوارف المعارفِ ، 2ج.
4. فتح الوهاب بتخريج احاديث مسند الشهاب، 2ج.
5. المستخرج على الشمائل المحمدية، 1ج.
6. مسالك الدلالة على مسائل الرسالة لابن ابى زيد، 1ج.
7. هداية الرشد لتخريج احاديث بدايةِ ابن رشد، 8ج.
8. فتح الملك العلى بصحة حديث باب مدينة العلم على، 1ج.
9. درء الضعف عن حديث من عشق فعف، 1ج.
يادآورى مى شود، آثار وى را تا 250 عنوان بر شمرده اند. ^۳

ويژگى هاى فكرى ابن غمارى

يك. دفاع از احاديث مورد قبول عرفا و صوفيه.

نمونه بارز و برجسته اين ويژگى را در اين كتاب هاى ابن غمارى مى توان جست: