ج) آن جا كه متن روايت، بيش از يك سطر نبوده و مربوط به دو باب بوده است.
2. روايات معصومان(ع)، پس از ذكر آيات مربوط به آن، ترتيب زمانى آورده مى شوند.
3. در آغاز هر روايت، تنها نام پيامبر(ص) يا امامى آمده كه حديث از او نقل شده است، مگر آن كه راوى، نقل آنان را نقل كرده، يا سؤال و جوابى در ميان بوده و يا راوى، سخنى را در متن حديث آورده باشد.
4. در پانوشت ها، منابع احاديث، به ترتيب معتبرترين آنها تنظيم شده است.
ماه خدا، عنوان ترجمه فارسى اين كتاب است.

پژوهشى در زمينه كتاب كافى و مؤلف آن، [دكتر] منصور پهلوان،تهران: نبأ، چاپ اوّل، 1383ش، 256ص، رقعى.

فصل اوّل اين كتاب، تحت عنوان اهمّيت حديث نزد شيعه اماميه است و هدف اصلى اين فصل، بيان مشروعيت رجوع به احاديث و لزوم و وجوب اخذ احاديث پيامبر اكرم و ائمّه اطهار(ع) است.
فصل دوم، درباره سير تدوين حديث در اسلام است و مطالب آن در دو بخش عرضه شده است: بخش اوّل، نحوه تدوين احاديث نزد شيعه مورد بحث قرار گرفته و در بخش دوم، ماجراى كتابت حديث نزد اهل سنت مطرح شده است.
فصل سوم ،درباره حالات كلينى است، كه زندگانى كلينى از لا به لاى كتب تاريخ تراجم استخراج شده و ستايش علماى بزرگ از كلينى ذكر شده است.
فصل چهارم، به كتابشناسى الكافى اختصاص دارد.
فصل پنجم، درباره صحت روايات و احاديث الكافى است.
فصل ششم، به بحث درباره ملاك صحت حديث نزد قدما و متأخرين اختصاص دارد.
فصل هفتم، تحت عنوان پاسخ به شب است. در اين فصل، شبهات عمده اى كه در صحت و اعتبار كتاب الكافى مطرح گرديده، نقد و بررسى شده است. پاورقى هاى كتاب، به تمامى، در پايان رساله آمده و در پايان، فهرستى از منابع و مأخذى كه مورد استفاده مؤلف قرار گرفته است، شده است.

مبانى حجيت آراى رجالى، سيف اللّه صرّامى، قم: دارالحديث، چاپ اوّل، 1383ش، 255ص، وزيرى.

دانش رجال، بحث از حالات راويان را بر عهده دارد تا به وسيله آن از صدور احاديث، اطمينان حاصل گردد و از آنها استفاده هاى مطلوب شود. دانش رجال براى دستيابى به اين هدف مهم، از