روش هاى گوناگون در ارزشيابى صدورى احاديث، استفاده كرده و مى كند، كه اين روش ها به عنوان مبانى ارزيابى صدورى روايات، مورد استفاده قرار گرفته است.
بحث ديگرى نيز كه پاسخگوى يك سؤال منطقى در آشنايى با مبانى دانش رجال است و توجّه به آن در اتخاذ مبانى رجالى در بخش هاى مختلف نقش اساسى دارد، بحث «مبانى حجيت آراى رجالى» است. اين بحث، ملاك پذيرش و اعتبار آراى رجالى را روشن مى سازد و بر اساس انتخاب ملاك معتبر است كه رجالى مى تواند درباره اعتبار گزينه هاى اساسى خويش در دانش رجال قضاوت نمايد. نويسنده كتاب حاضر، اين دو مطلب مهم را مورد توجّه خويش قرار داده و به بررسى شيوه هاى ارزشيابى رجالى صدور حديث، نياز به علم رجال با توجّه به روش هاى ارزشيابى رجالى، و مبانى حجيت ارزشيابى پرداخته است. وى در بخش اوّل كتاب نيز مطالب ارزشمندى در مورد تاريخچه مبانى رجالى شيعه و اهل سنت، و ارتباط اين مبانى با علوم مختلف، ارائه كرده است.

پژوهشى در فرهنگ حيا، عباس پسنديده، قم: دارالحديث، چاپ اوّل، 1383ش، 388ص، وزيرى.

اين كتاب پژوهشى سعى دارد حيا را مورد بازكاوى قرار دهد و آن را با زبانى غير تخصصى تعيين كرده، در اختيار عموم قرار دهد. اين مجموعه در چهار بخش زير تنظيم شده است:
بخش اوّل، به طرح كليات بحث اختصاص دارد و اين مسائل در آن مورد بررسى قرار مى گيرد. معنا و مفهوم حيا چيست؟ چه چيزى آن را از ديگر صفات جدا مى كند؟ مفاهيم و اركان اصلى حيا كدام اند؟ آيا حيا فطرى است يا فرهنگى؟ انواع نظريه هايى كه انسان از آنها حيا مى كند كدام اند؟ اقسام حيا چيست، مراتب حيا كدام اند؟ و آيا جنسيت، تأثيرى در حيا دارد؟
بخش دوم ،در هفت فصل، به قلمروهاى حيا پرداخته است. در فصل اوّل، مسأله خلوت كردن مورد بررسى قرار گرفته و از زاويه حيا به آسيب شناسى و مصون سازى آن پرداخته شده است. در فصل دوم، گم نامى در جمع و تأثير آن در حيا مورد بحث قرار گرفته و پديده كلان شهرها، مهاجرت ها و مسافرت ها بررسى شده و از زاويه حيا، آسيب هاى آن شناسايى و راه هاى مصون سازى آن بررسى شده است. در فصل سوم، حيا در قلمرو خانواده مورد بررسى قرار گرفته و جلوه هاى آن در تنظيم روابط همسران، روابط فرزندان با والدين و بالعكس، روابط فرزندان با يكديگر، و روابط خانواده با ديگران به بحث گذاشته شده است.