موزون و آهنگين، سوره هاى كوتاه و بلند، به مقتضاى زمان و مكان، تفاوت در لحن، چهره اى جذاب و ماندگار را ارائه مى دهد. يكى از اين جاذبه هاى دينى ـكه نقش بسيار مهمى در انتقال تعاليم و مفاهيم مورد نظر داردـ «تشبيهات و تمثيلات» است كه در هر زبان و كشورى، بخشى از فرهنگ و ادبيات آن زبان و كشور را تشكيل مى دهد.
اين نوشتار، از ميان بيش از يكصد هزار حديث، از منابع شيعه و سنى به ويژه شيعه، تمثيلات و بخش عمده اى از تشبيهات گردآورى شده است.

مدارك نهج البلاغه، رضا استادى، قم: قدس، چاپ اول، 1383ش، 416ص، وزيرى.

در اين كتاب، مطالب زير ـ كه به مناسبت هاى گوناگون درباره حديث نگاشته شده ـ آمده است:
1. درباره احاديث ساختگى؛ 2. نكاتى پيرامون حديث؛ 3.مسندنويسى (مسند الرضا(ع»؛، 4. تقسيم حديث به چهار قسم؛ 5. تاريخ تدوين حديث؛ 6. اربعين نگارى؛ 7. حكومت اسلامى در روايات شيعه؛ 8. شورا در قرآن و حديث؛ 9. ده حديث درباره تقسيم؛ 10. حديث «الناس فى سعة»؛ 11. شرح حديث درباره مسجد؛ 12. شرح حديثى درباره مقام شهيد؛ 13.عيد نوروز در حديث؛ 14.عيد فطر در حديث؛ 15. درباره فقه الرضا(ع)؛ 16. نهج البلاغه و مدرك آن؛ 17. شرحى ناشناخته بر نهج البلاغه؛ 18. چهل داستان؛ 19. اصول فقه در احاديث فروع الكافى؛ 20. مكتب تفكيك.

اصول و قواعد فقه الحديث، محمدحسن ربانى، قم: بوستان كتاب، چاپ اول، 1383 ش، 288ص، وزيرى.

عالمان اسلامى از ديرباز به اهميت موضوع حديث پى برده و «علم الحديث» را به وجود آوردند. اين رشته، خود شاخه هاى متعددى دارد، كه يكى از آنها «فقه الحديث» است؛ يعنى علمى كه به بررسى متن حديث از نظر دلالت مى پردازد.
كتاب حاضر، منبعى است كه اصول و قواعد فقه الحديث را با قلمى روان شرح و توضيح مى دهد. اين مجموعه مشتمل بر سه بخش زير است: