بخش اول، كليّات؛ بخش دوم، قواعد لازم الرعايه در فقه الحديث؛ بخش سوم، نكات لازم در شرح حديث.

دانش نامه احاديث پزشكى، محمدى رى شهرى، با همكارى: مرتضى خوش نصيب، محمدتقى سبحانى نيا، رسول افقى و احمد سعادت فر، ترجمه: دكتر حسين صابرى، قم: دارالحديث، چاپ اول، 1425ق/ 1383ش، 2ج، 712+568ص، وزيرى.

هرچند «طب» از نظر لغت و متون اسلامى، شامل درمان بيمارى هاى جسم و جان است، اما دانش نامه احاديث پزشكى، تنها احاديثى را در خود جاى داده كه در آنها بهداشت و يا درمان بيمارى هاى جسمى مطرح شده است.
در اين مجموعه، جمع آورى احاديث طبى از متون دينى، از احاديث درباره دستگاه هاى مختلف بدن آغاز شده؛ بدين ترتيب كه طرح جمع آورى اين احاديث، بر اساس تقسيم بندى فيزيولوژيك بدن، از طريق كليد واژه هاى اصلى و مرتبط جمع آورى شده است.
همچنين ديدگاه هاى پيشوايان اسلام درباره علم پزشكى، آداب آن، رهنمودهاى پزشكى، بيمارى و حكمت هاى آن، وظايف بيمار، پرستارى، عيادت بيمار و خواص درمانى غذاها و گياه ها تشريح شده است.
در اين اثر، در زمينه ثبت احاديث نكته هاى زير رعايت شده است:
الف. روايات تكرار شده در منابع مختلف، جز موارد لازم حذف است؟
ب. پس از ذكر مصادر حديث در پاورقى، گاه با تعبير «همچنين، ر. ك» ارجاعاتى به برخى منابع داده شده است؛
ج. متن انتخابى، جامع ترين، استوارترين و معتبرترين متون است؛
د. احاديث پيامبر اسلام و اهل بيت آن حضرت، به ترتيب تاريخى، ثبت شده است؛
هـ. احاديث با نام پيامبر(ص) و اهل بيت(ع) آغاز مى شود، مگر آن كه متن روايت، مقتضى ذكر نام راوى باشد، كه در اين صورت، نام كتابى كه از آن نقل حديث شده، در آغاز آمده است.