وى بسيار عمر كرد تا بدانجا كه همسن و سالانش درگذشتند و تنها راوى برخى شيوخ بود. برخى از آنچه از او شنيدم، عبارت است از: سه جزء از حديث ابو ظفر بن محمّد علاء از طريق ابوالفضل رازى، از ابوالقاسم بن فناكى، از ابو مظفر و هشت جزء از فوائد العيار از جزء چهاردهم تا بيست و يكم و نيز جزء هفتم و دهم از فوائد ابوبكر مقرى.
حدود 440ق، به دنيا آمد و در شب چهارشنبه بيست و سوم رمضان 539 ق، در اصفهان درگذشت. (ص 432 ـ 433)
(67) 67. ام الفتوح فاطمه دختر محمّد بن عبدالله بن حسن قيسى (م 545ق).
وى از اهالى اصفهان و زنى صالح و خيّر بود. از ام ابراهيم عايشه دختر حسن بن ابراهيم وركانى سماع حديث كرد. حدود 450ق، به دنيا آمد و در رمضان 545ق، درگذشت. (ص 433).
(68) 68. ام المجتبى فاطمه دختر سيّد ناصر بن حسن بن حسين بن طلحه علوى (م 533ق).
وى از علويان و اهل اصفهان و زنى مسن بود. از ابوطيب عبدالرزاق بن شمه، ابو عثمان عيار، ابوالقاسم بن منصور و ديگران سماع حديث كرد. در اصفهان از او حديث نوشتم. (ص 434)
(69) 69. ام الكرام يا ام الخير فخرالنساء دختر ابوالفضائل اسعد بن قاضى احمد محمّد بن ابى زرعه عبدالواحد بن زكريا قاضى اصفهانى.
از خاندان حديث و علم بود. از ابو سعيد رجاء بن عبدالواحد بن عبدالله سماع كرد و من هم از او سماع كردم. (ص 435)
(70)70. ام حسن كريمه دختر احمد بن على نمازى ابيوردى كوفى (م 555ق).
وى از اهاى ابيورد بود كه در مرو ساكن شد. از ابو يعقوب يوسف بن ايوب همدانى، ابوطاهر محمّد بن محمّد بن عبدالله سنجى سماع كرد. احاديثى را از او نوشتم، ولادتش حدود 480ق، در ابيورد بود. (ص 435)

دوم. السنة النبوية الشريفة فى القرن السادس الهجرى، د. محمود ابراهيم الديك، اوّل، 1411ق/1990م.

اين كتاب كه رساله دكترى نويسنده است، در دانشگاه قاهره دفاع شده و از چهار بخش تنظيم شده است:
بخش يكم، به كليات مباحث مربوط به حديث و شرايط اجتماعى و سياسى قرن ششم مى پردازد.
بخش دوم، روش ها و تلاش هاى محدثان را در قرن ششم به بحث مى گذارد.
بخش سوم، از كتاب هاى نوشته شده در زمينه هاى حديث و علوم حديث در اين قرن سخن مى گويد.
در بخش چهارم، شرح حال محدثان را در اين قرن گزارش مى كند و آنان را بر اساس شهرهاى عراق و فارس، شام، مصر، اندلس، مغرب و آفريقا در پنج گروه تنظيم كرده است.