دو ترجمه فارسى از اين كتاب ، در دسترس است . يكى ترجمه مجتبى علوى تراكمه اى به نام آينه يقين كه توسّط انتشارات هجرت ، منتشر شده است و ديگرى به نام ترجمه كشف اليقين فى فضائل أميرالمؤمنين ، كه توسّط حميدرضا آژير ، انجام يافته و با تحقيق حسين درگاهى و به همّت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى ، منتشر شده است .

2. مشارق أنوار اليقين فى حقائق أسرار أميرالمؤمنين عليه السلام ^۱

اين كتاب ، اثر معروف حافظ رجب برسى ، عالم قرن هشتم هجرى است . نويسنده در اين كتاب با استفاده از مبانى علم حروف و اعداد و مطالب عرفانى ، به نقل و شرح احاديث در فضايل امير مؤمنان پرداخته است .
برسى در اوايل كتاب ، پس از بيان دشوارى فهم و تحمّل احاديث در فضايل امير مؤمنان و نكوهش غلو و تقصير در اين زمينه ، به انگيزه خود از نگارش كتاب مى پردازد كه عبارت است از بيان گوشه اى از اسرار مكنون مولاى متقيان :
فوجب عليّ تنزيهاً للدين عن ظنّ الملحدين و شكّ الجاحدين... ان أورد فى هذه الرسالة لمعة من خفى الأسرار ومكنون الآثار و بواطن الأخيار (الأخبار)... . ^۲
نويسنده ، در فصلى به بيان اسرار علم حروف مى پردازد و تأكيد مى كند كه اسرار الهى در گنجينه علم حروف ، نهفته است كه آن هم ، دانشى مخزون در كتاب مكنون است كه جز دست پاكان ، بدان نمى رسد . ^۳ او در ادامه ، به تبيين جايگاه حروف در آفرينش مى پردازد . از نظر وى ، معانى حروف ، در عقل و لطايف آن در روح ، و صور آن در نفس ، و انتقاش آن در قلب ، و قوّه ناطقه آن در لسان ، و سرّ مشكل آن در گوش است . ^۴

فضايل آن حضرت در حال بلوغ و كمال است .
فصل چهارم نيز به فضايل آن حضرت پس از وفات ، اختصاص يافته است .
فصل سوم ـ كه گسترده ترين فصل كتاب است ـ داراى دو «باب» و هر باب ، شامل چند «مطلب» و هر مطلب ، مشتمل بر چند «بحث» است . مصادر علاّمه در نگارش كتاب ، جز در برخى موارد ، منابع حديثى اهل سنّت است . ايشان در مواردى نام مصادر را ذكر مى كند و در مواردى هم بدون ذكر مصدر ، مطلب و گزارش تاريخى را نقل مى كند كه محقّق كتاب ، مصادر اهل سنّت آنها را معرّفى كرده است كه از جمله آنها مسند ابن حنبل ، ^۱ سنن النسائى ، ^۲ حلية الأولياء حافظ ابو نعيم ، ^۳ تفسير الثعلبى ، ^۴ المناقب خوارزمى ^۵ ، المناقب ابن مغازلى ^۶ ، المناقب ابن مردويه ، ^۷ الخصائص نطنزى ^۸ و سنن الترمذى ^۹ را مى توان نام برد . از منابع شيعه نيز الإرشاد مفيد ، ^۱۰ نهج البلاغة ^۱۱ و الأربعين شيخ منتجب الدين ^۱۲ و بشارة المصطفى ^۱۳ شايان ذكر است .
اين كتاب ، با تحقيق على آل كوثر و تهيه فهارس توسّط فارس حسّون كريم ، به سال 1413 ق ، توسّط مجمع احياء الثقافة الإسلاميّة منتشر شده است .