اين بخش ، بسى افزون تر از ابواب بخشِ نخست است .
خاتمه كتاب نيز مشتمل بر دو «جمله» است . جمله اوّل ، شامل احاديث متفرّقه افزون بر آنچه در ابواب پيشين آمده است و جمله دوم ، شامل احاديث مربوط به علم و اهل علم .
از آخرين احاديث كتاب ، «مرفوعه زراره» و «مقبوله عمربن حنظله» در باب تعادل و تراجيح اخبار است كه ابن ابى جمهور ، پس از پايان روايات ، در ضمن يك «تنبيه» ، به بيان چگونگى جمع و سازگارى دادن ميان اخبار متعارض ، بر پايه احاديث ياد شده ، پرداخته است .
بحث بعدى مؤلّف ، بيان اقسام حديث است كه در بخش درايه ، به گزارش ديدگاه هاى وى خواهيم پرداخت .
پايان بخش كتاب ، ذكر دو حديث درباره فضيلت ذرّيه اميرمؤمنان ، به نقل از منهاج اليقين فى فضائل أميرالمؤمنين علاّمه حلّى است . ۱
كتاب عوالى ، از مصادر بحار الأنوار ۲ و مستدرك الوسائل ۳ است . عوالى اللّئالى ، از ديرباز ، در بوته نقد فقيهان و محدّثان بوده و نويسنده آن به خلط غثّ و سمين احاديث ، اهمال و ارسال در نقل حديث و خلط احاديث شيعه و اهل سنّت ، متهم شده است .
علاّمه مجلسى ، در عين حال كه تصريح كرده در مواردى از كتاب هاى احسايى در تأليف بحار الأنوار ، حديث نقل مى كند ؛ امّا در بخش توثيق مصادر بحار الأنوار ، نوشته است :
1.احاديث ياد شده در كشف اليقين علاّمه حلّى آمده است.
2.بحار الأنوار، ج ۱، ص ۱۳. نام كتاب در بحار الأنوار، «غوالى» ضبط شده است.
3.خاتمة مستدرك الوسائل، ج ۱، ص ۳۳۱.