جلوه دهد و جهت تتميم فوايد و تكميل عوايد ، معانى احاديث به فارسى بيان كند ؛ چه ، نفع آن اتمّ و حظّ آن ، اشمل و اعمّ است . ۱
كتاب ، داراى نثرى شيوا و روان است و كاشفى ، همه هنر علمى و ادبى خود را براى پيدايى آن به كار بسته است . ۲ از آن جا كه محقّق بزرگوار كتاب ، شادروان محدّث اُرمَوى درباره اين كتاب از ابعاد گوناگون ، هم در مقدّمه مصحّح ، و هم در حواشى و تعليقات خود كه در پايان كتاب آمده ، سخن گفته است ، در اين جا به يادآورى چند نكته بسنده مى كنيم .
واعظى ، در نقل احاديث ، منابع خود را ذكر نمى كند . از تخريج هاى مصحّح محترم و برخى جستجوهاى نگارنده آشكار شد كه روايات ، از منابع اهل سنّت ، اخذ شده است .
در عين حال ، روايتى به واسطه امام رضا عليه السلام از رسول خدا با اين تعبير نقل كرده است : «و از حضرت سلطان عالميان امام رضا عليه السلام منقول است و در صحيفه احاديث ايشان ، مسطور» كه در صحيفة الرضا عليه السلام و عيون أخبار الرضا عليه السلام آمده و واعظى ، ظاهراً از صحيفة الرضا عليه السلام برگرفته است . ۳
روش كار واعظى در اين كتاب ، داراى ويژگى هايى است كه مى توان آن را سبك واعظانه در عرضه حديث ناميد . واعظى كه خود واعظى زبردست هم بوده ، در اين كتاب نيز به همين شيوه عمل كرده است . از ويژگى هاى اين سبك ، افزون بر عدم نقل منابع و اسانيد احاديث ، بيان شيوا و روان ، نقل اشعار ، حكايات و لطايف است . ويژگى ديگر اين كتاب ، نقل مطالب و لطايف عرفانى در جاى جاىِ كتاب است . اين مطالب ، گاه از خود نويسنده است ، و گاه به نقل از عرفاى پيشين . در ميان روايات
