فصل دوم : پيش گامان علم حديث در سده هاى دهم و يازدهم هجرى

اين عصر ، كه به حق مى توان آن را «عصر طلايى حديث شيعه» دانست ، سرآغاز گسترش فقه و حديث شيعه پس از چندين قرن ايستايى و ركود بوده است. اين فصل ، به شرح حال آن دسته از علماى جبل عامل و ايرانى مى پردازد كه براى اوّلين بار ، توجّه خويش را به حديث معطوف ساخته ، با تربيت شاگردان بعد از خود ، به نشر و گسترش علم حديث پرداختند. همين نكته ، فصل مميّز اين فصل با فصل بعدى است.

محدّثان شيعى عرب

يك . على بن حسين بن عبدالعال عاملى (محقّق كَرْكى)

زين الدين ابوالحسن على بن حسين بن عبدالعال عاملى كركى (870 ـ 940 ق) ، سرآمدِ روزگار خود در علوم معقول و منقول بود. ^۱ شيخ حرّ عاملى در أمل الآمل درباره او مى نويسد:
ثقه بودن وى در حديث و روايت ، علم و فضل ، عالى قدرى و عظمت شأن و كثرت تحقيقاتش چنان مشهور است كه نيازى به تعريف ندارد. ^۲