و محدّث ^۱ كه بعد از ظهور دولت صفويّه ، احاديث و اخبار ائمه عليهم السلام را در اصفهان ، منتشر ساخت. ^۲
مجلسى ، اوايل عمر خود را صرف تحصيل علوم دينى در نزد بزرگانى چون : شيخ بهايى ، محقّق ثانى، ^۳ شيخ عبد اللّه شوشترى و امير اسحاق استرآبادى نمود و آن گاه به نجف اشرف رفته ، در محضر بزرگانى چون : محقّق بزرگ احمد اردبيلى به بالاترين كمال نايل آمد. ^۴
او سرآمد معاصران خود در علوم عقلى و نقلى بود و از تمام معاصرانش بهتر از دانش حديث ، باخبر بود و براى نشر آن ، كوشش بى نهايت مى كرد و پيش قدم تر بود و از رجال حديث ، كاملاً باخبر بود و از همه بهتر به موجبات حديث ، عمل مى كرد. ^۵
وى ، درباره علل روى آورى خويش به حديث ـ كه منجر به تأليف كتاب روضة المتّقين شد ـ مى نويسد:
بعد از شناخت كتاب خدا و تتبّع در اخبار سيّد مرسلين و عترت طاهرينش ـ كه آثار و اخبارشان نزديك بود متروك و دور افتاده باشند ـ جماعتى از اَخلاّءالدين و طالبين از من درخواست كردند تا احاديث اهل بيت عليهم السلام را بر ايشان بنويسم... با طلب خير از خدا ، كار را

عدم پذيرش مقام و منصب دينى توسط ملاّ عبداللّه شوشترى و صَرف اوقات خويش در فعّاليت هاى علمى ، بيشترين نقش را در نشر فقه و حديث براى وى به وجود آورد تا جايى كه بسيارى از آثار حديثى اى كه در نيمه اوّل قرن يازدهم در علم حديث و علوم وابسته بدان نوشته شد ، بيشتر ، از تعليمات ملاّ عبداللّه شوشترى مايه مى گرفت. ^۱
اين دانشمند ، نزد برخى علماى جبل عامل درس خوانده بود و در سال 1021 ق ، در اصفهان درگذشت و در مشهد به خاك سپرده شد.
آثار و تأليفات حديثى وى ، به نقل از الذريعة بدين قرار است.
1. حاشيه بر الاستبصار. ^۲
2. حاشيه بر تهذيب الأحكام. ^۳
3. حاشيه بر الرجال ابن داوود حلّى . ^۴
4. حاشيه بر رجال يكى از شاگردان محقّق حلّى كه به گمان صاحب الذريعة ، منتسب به شوشترى است. ^۵

سه . محمّد تقى مجلسى

از انديشمندان پُر تلاش عصر صفويه ، علاّمه شمس الدين ، محمّد تقى مجلسى (1003 ـ 1070 ق) است؛ شخصيتى فاضل ، عالم ، محقّق ، عابد ، ثقه ، متكلّم ، فقيه ^۶