است كه اگر اين تعداد بر عمر علاّمه مجلسى تقسيم شود ، سهم هر روزى ، پنجاه و سه بيت و اندى مى گردد . ^۱
حاجى نورى ، درباره اين مطلب گفته كه گرچه اين حساب ، دقيق نيست ولى به واقع ، نزديك است . ^۲
28 . عبد على بن جمعه عروسى حويزى (م 1112 ق) . وى ، «عالم ، فاضل ، فقيه ، ثقه و . . .» ^۳ است . از آثار وى مى توان تفسير روايى نور الثَقَلين را نام برد كه معرّفى خواهد شد .

مجلسى (م 1111 ق). وى عالم ، فاضل ، ماهر ، مدقّق ، علاّمه ، فهيم ، متكلّم ، محدّث ، ثقه ، جامعِ محاسن و فضائل ^۱ و در عصر خود ، پيشوا در حديث و ساير علوم بود. وى حديث را در ايران زمين ، منتشر ساخت و توفيق شاه سلطان حسين صفوى در اداره كشور به تدبير وى بوده است. ^۲
وى ، علوم نقلى را از پدرش محمّد تقى مجلسى (م 1070 ق) و علوم عقلى را از محضر حكيم بزرگ آقا حسين خوانسارى (م 1098 ق) آموخت ^۳ تا جايى كه متبحّر و صاحب تجربه در علم و فنون مختلف ، اعم از فقه ، حديث ، رجال ، درايه ، حكمت ، فلسفه ، رياضى گرديد.
اعتقاد مجلسى به اين كه حكمت ، زمانى مفيد واقع مى شود كه از اهل دين گرفته شده باشد و قرآن و اخبار ائمه عليهم السلام ، دو علمى هستند كه مى توانند در دنيا برايش نفع رسان باشند ، ^۴ توجّه او را به گسترش حديث ، معطوف ساخت تا جايى كه به گفته جزائرى ، تنها شاگردان بلا واسطه او به بيش از هزار نفر مى رسيد . ^۵
علاّمه مجلسى ، در زمينه فعاليت هاى حديثى ، بى ترديد ، از پُركارترينِ محدّثان است تا جايى كه با ارائه حدود بيست اثر به زبان عربى و 54 اثر به زبان فارسى ، بزرگ ترين جايگاه را در تاريخ حديث شيعه به خود اختصاص داده است و گل سرسبد آثارش كتاب جامع بحار الأنوار است كه در نيمه دوم عمر او به تحرير درآمد .
صاحب أعيان الشيعة ، در ميان تأليفات علاّمه مجلسى آورده است :
برخى گفته اند تأليفات علاّمه مجلسى ، يك ميليون و 402 هزار و هفتصد بيت است . بيت ، در اصطلاح نويسندگان ، يك سطر پنجاه حرفى