ابن عتائقى ، معاصر شهيد و استادان شهيد است . او از جمله ، از زهدرى (يا ابن زهدرى) روايت مى كند . از ديگر مشايخ او نصيرالدين على بن محمّد كاشى (م 755 ق) و علاّمه حلّى شايان ذكرند . از شاگردان و راويان از او نيز مى توان سيّد بهاء الدين عبد الحميد نجفى را نام برد . بنا به گزارش زركلى ، ابن عتائقى به سال 746 ق ، به ايران و مناطق ديگر مسافرت كرد و بيشتر در اصفهان بود و آن گاه به عراق بازگشت و به نجف رفت . ۱
ابن عتائقى ، داراى آثار متعدّدى است كه غالباً شرح يا گزينش آثار پيشينيان است . كفعمى در كتاب هاى خود ، از آثار وى ، فراوان بهره برده است . ۲ آثار مرتبط با حديث او عبارت اند از :
1 . شرح نهج البلاغة . 2 . غرر الغرر و درر الدرر (مختصر الأمالى سيّد مرتضى) ، 2 . مختصر تفسير على بن إبراهيم ، 4 . الرسالة الفارقة والملحة الفائقة (در ملل و نحل) .
8 . على نيلى (زنده در 803 ق) ۳
بهاءالدين على بن عبد الكريم بن عبد الحميد حسينى نيلى نجفى ، فقيه ، متكلّم، رجالى و محدّث بزرگ قرن هشتم هجرى است . شاگردش حسن بن سليمان حلّى ، با تعبير «السيّد الجليل الموفّق السعيد بهاء الدين على» از او ياد كرده است . ۴
افندى ، او را فقيه ، شاعر ، ماهر ، عالمِ فاضلِ كامل ، صاحب مقامات و كرامات عظيم . . . و از افاضل عصر و اعاظم روزگار خود ، شمرده است . ۵
1.الأعلام، ج ۳، ص ۳۳۰.
2.الحقائق الراهنة، ص ۱۱۰ ـ ۱۱۱.
3.ر.ك: الضياء اللامع، ص ۹۴ ـ ۹۵؛ الحقائق الراهنة، ص ۱۴۱ ـ ۱۴۲، خاتمة مستدرك، ج ۲، ص ۲۹۷، فهرس التراث، ج ۱، ص ۷۴۱، رياض العلماء، ج ۴، ص ۷۴۱؛ منتخب الأنوار المضيئة، مقدّمه تحقيق؛ هدية العارفين، ج ۵ ، ص ۷۲۶.
4.مختصر بصائر الدرجات، ص ۱۷۶.
5.رياض العلماء، ج ۴، ص ۱۲۴.
