كتاب شريف الوافى گرديد ـ از مجموعه ها بى نصيب بوده است.
مجموعه هاى عظيم روايى در اين دوره عبارت اند از:
1. الوافى ، از ملاّ محسن فيض كاشانى (م 1091 ق).
2. وسائل الشيعه إلى تحصيل مسائل الشريعة ، از شيخ محمّد بن حسن حرّ عاملى (م 1104 ق).
3. جوامع الكلم ، از سيّد محمّد بن شرف الدين على ، معروف به ميرزا جزايرى (م بعد از 1068 ق) .
4. بحار الأنوار الجامعة لدُرَر أخبار الأئمة الأطهار ، از سيّد محمّد باقر مجلسى (م 1111 ق) .
آثار حديثى يادشده ، به «جوامع ثانويه حديث» معروف اند كه همگى در سده يازدهم هجرى پديد آمده اند .
جوامع ثانويه حديث در سده يازدهم هجرى
به دنبال تك نگارى ها و پراكنده كارى هايى كه در حوزه حديث تا اواسط قرن يازدهم هجرى صورت گرفت ، علماى شيعه در صدد فراهم آوردن آثار حديثىِ ماندگار برآمدند و دست به تأليف مجموعه هاى بزرگ حديثى زدند. در اين دوره ، كتب اربعه اوليه حديث شيعه به شكل خاصّى احيا گرديد و كتبى كه بعدها يافته شده بودند ، بر آنها افزون گشت و به عنوان مستدركى بر كتب اوّليه در دلِ جوامع ثانويه آرام گرفت. فلسفه همه اين جامع نويسى ها ، به خاطر ضرورت هاى حاصل شده در زمان هر كدام از آنها بوده و اين كتب ، مكمّل همديگر بوده و داراى سير تكاملى هستند؛ بدين گونه كه ملاّمحسن فيض ، اوّلين گسترده نگار عصر صفويه ، احاديث و روايات كتب چهارگانه حديث شيعه را در يك جا گردآورى مى نمايد . به دنبال آن ، شيخ حرّ عاملى ، براى دستيابى آسان فقها در رسيدن به احاديث فقهى ، تمام روايات فقهى را از كتب چهارگانه استخراج نمود و آن را در كتاب وسائل الشيعة ، گردآورى كرد و كارى كه
