متعارض اند؛
6. نقل و تفسير آيات وارد شده در آغاز هر باب ، كه فقيه را از مراجعه به تفاسير و كتب آيات الأحكام ، بى نياز مى سازد؛
7. ذكر روايات از ساير كتب حديث به عنوان شاهد؛ ۱
الوافى به حسب تبويب مؤلّف ، شامل سه «مقدّمه» ، چهارده «كتاب» و يك «خاتمه» است.
مقدّمه نخست ، در طُرُق شناسايى علوم دينى است.
مقدّمه دوم ، در شناسايى اسناد احاديث است.
مقدّمه سوم ، در بيان اصطلاحاتى است كه در اين كتاب به كار برده شده است.
اجزاى چهارده گانه كتاب ، به ترتيب ، عبارت اند از:
1. كتاب عقل ، علم و توحيد ، 2. كتاب حجّت ، 3. كتاب ايمان و كفر ، 4. كتاب طهارت و زينت ، 5 . كتاب صلاة ، دعا و قرآن ، 6. كتاب زكات ، خمس و مبرّات (و قرض ، عتق ، مكاتبه ، وقف و هبه) ، 7. كتاب صوم ، اعتكاف و معاهدات ، 8 . كتاب حج ، عمره و زيارات ، 9. كتاب حِسْبه (امر به معروف و نهى از منكر) ، احكام و شهادات (و حدود ، ديات ، قصاص و جهاد) ، 10. كتاب معايش ، مكاسب و معاملات (و اجاره ، دين ، ضمان ، رهن و امانات) ، 11. كتاب معالم ، مشارب و تجمّلات ، 12. كتاب نكاح ، طلاق و ولادت ، 13. كتاب جنايز ، فرايض و وصيّات ، 14. كتاب روضه كه شامل احاديث متفرّقه است.
خاتمه الوافى در اسناد احاديث تهذيب الأحكام ، الاستبصار وكتاب من لا يحضره الفقيه است كه مؤلفّان آنها به واسطه رعايت اختصار ، از آغاز احاديث ، حذف كرده و