1. التحرير الطاووسى ، ^۱ از حسن بن زين الدين عاملى (م 1011 ق). ابن طاووس (م 673 ق) ، كتابى در رجال به نام حلّ الإشكال فى معرفة الرجال از پنج كتاب مشهور كتب اربعه رجالى و الضعفاء ابن غضائرى ، با بعضى اضافات در باب راويان از خود ، فراهم آورده بود. نسخه اى از اين كتاب كه به خطّ مؤلّف بوده و با بياناتى از خود ، در متن و حاشيه آورده است. ^۲ تاريخ پايان تأليف اين اثر ، سال 991 ق ، است.
2. ترتيب رجال النجاشى (ترتيب النجاشى) ، ^۳ از محمّد تقى خادم انصارى.
مؤلّف ، نام هاى رجال شيعه را به ترتيب حروف آغازين آنها با رعايت نام پدران آنها ، ترتيب دقيقى داده و در نقل خطبه و طبقه اوّل كتاب ، هيچ تغييرى نداده است و همان طور كه در اصل آن بوده ، آورده و بخشى «كُنى (كنيه ها)» را در آخر آورده و در سال 1006 ق ، به پايان رسانده است.

را به زبانى ساده و در عين حال ، جامع ، ارائه نمايند و تأليفاتى حائز اهمّيت بودند كه حاوى اين اطّلاعات جامع و مدوّن بوده باشد.
مجمع الرجال قُهپايى (م 1016 ق) ، اثرى است كه چندين بار در زمان حيات مؤلّف يا بعد از آن نسخه بردارى شده است و علّت تأليف آن ، هيچ دليل ديگرى غير از سهل الوصول بودن و ارائه اطّلاعات ساده و مفيد آن نمى تواند باشد.
علاّمه مجلسى ، در اين باره مى نويسد:
گروهى از طالبان علوم ائمه عليهم السلام از من درخواست كردند تا درباره تحقيق اصول رجال ، كتابى برايشان بنويسم؛ رساله وجيزه مختصرى كه بيانگر حاوى توضيحات باشد ، و آنچه از سخنانشان نزد اصحاب مشهور باشد ـ بدون تعرّض به قيل و قال هايشان و ترك مجهولات كه فايده اى در بر ندارند ـ به ايجاز و اختصار بنويسم تا براى طالبان تحصيل كننده اين علم ، آسان باشد و براى آن ، مشكلى ايجاد نكند. ^۱
روش كار علاّمه مجلسى در اين كتاب ، بدين شكل است كه بعد از آوردن اسامى اشخاص ، وضعيت حال آنها را ، بدون توضيحات اضافى ، مشخّص مى كندو رمزهايى كه در ذكر احوال رجال به صورت مختصر آورده ، اين چنين است: «ق» براى ثقه غير امامى ، «ح» براى ممدوح ، «ض» براى ضعيف ، «م» براى مجهول ، و «ثقه» براى عدل امامى ضابط. ^۲

ديگر تأليفات رجالى

علاوه بر آثار و تأليفات ارائه شده ، كتاب هاى ديگرى در علم رجال نگاشته شده اند كه بدين قرارند: ^۳