حديث
۱۰۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :من ، محمّد (ستوده شده در زمين) هستم . من ، احمد (ستوده شده در آسمان) هستم . من ، ماحى (از ميان برنده) هستم كه به واسطه من ، كفرْ نابود مى شود . من ، حاشر هستم كه مردم به دنبال من محشور [و جمع ]مى شوند . من ، «عاقب» هستم و عاقب ، كسى است كه بعد از او پيامبرى نباشد .
۱۰۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :من شبيه ترينِ مردم به آدم هستم، و ابراهيم در قيافه و اخلاق ، شبيه ترينِ مردم به من بود. خداوند ، از فراز عرش خود ، ده نام بر من نهاد و اوصاف مرا بيان كرد و به زبان هر پيامبرى كه به سوى قومش فرستاد، بشارتِ آمدن مرا داد و نام مرا در تورات آورد و معرّفى كرد و نامم را در ميان پيروان تورات و انجيل پراكند و كتاب خود را به من آموخت و در آسمان خود ، بلندمرتبه ام گردانيد و از اسماى خود ، برايم نامى مشتق ساخت . مرا محمّد ناميد و او نامش محمود است و مرا در ميان بهترين نسل از امّتم مبعوث فرمود. در تورات نام مرا «اُحَيد» ۱ گذاشت . پس به واسطه توحيد ، بدن هاى امّت مرا بر آتش حرام گردانيد. در انجيل مرا «احمد» ناميد. پس من در آسمان ، محمودم (ستوده ام) و امّت مرا ستايش كنندگان قرار داد. در زبور نام مرا «ماحى (محو كننده)» گذاشت؛ زيرا خداوند عز و جلبه وسيله من ، بت پرستى را از روى زمين ، محو كرد. در قرآن نام مرا «محمّد» ناميد. پس ، من در ميان همه [اهل] قيامت ، به هنگام داورى ، ستوده هستم. هيچ كس غير از من ، شفاعت نمى كند . در قيامت ، مرا «حاشر» ناميد ؛ چرا كه مردم در پيش پاى من ، محشور مى شوند . مرا «مُوقِف» ناميد؛ زيرا مردم را در پيشگاه خداوند عز و جل متوقّف مى كنم. مرا «عاقب» ناميد؛ زيرا من پس از همه پيامبران ، قرار دارم و پس از من ، پيامبرى نخواهد آمد. مرا رسولِ رحمت و رسولِ توبه و رسولِ حماسه هاى جنگى و «مقتفى» قرار داد؛ زيرا در قفاى همه پيامبران آمده ام. من مقيم و كامل و جامع هستم. پروردگارم بر من منّت نهاد و به من فرمود : «اى محمّد! درود خدا بر تو! من هر پيامبرى را با زبان امّتش به سوى آنها فرستادم ؛ امّا تو را به سوى همه خلق خود، از سفيد و سياه، فرستادم و در وحشت ، چنان يارى ات كردم كه هيچ كس را بِدان يارى نكردم. غنيمت را براى تو حلال شمردم، در صورتى كه پيش از تو براى هيچ كس ، حلال نبوده است. به تو و امّت تو ، گنجى از گنج هاى عرش خود عطا كردم : فاتحة الكتاب و آيات پايانى سوره بقره را. براى تو و امّت تو ، همه زمين را سجده گاه و خاك آن را پاك و پاك كننده قرار دادم . به تو و امّت تو ، تكبير (اللّه اكبر) عطا كردم و نام تو را قرين نام خود ساختم ، به گونه اى كه هيچ فردى از امّت تو مرا ياد نمى كند، مگر اين كه در كنار نام من ، از تو نيز نام مى برد. پس، خوشا به حال تو و امّت تو، اى محمّد!» .
