۲۷۰.امام على عليه السلام :او را با دليلى بسنده و اندرزى شفابخش و دعوتى جبران كننده فرستاد.
۲۷۱.امام على عليه السلام :او را با نور و روشنايى فرستاد و در انتخاب و گزينش ، او را مقدّم داشت. به واسطه او، گسستگى ها را به هم برآورد و چيره جو را شكست داد و مشكلات را آسان ساخت و ناهموارى ها را هموار كرد، تا جايى كه گم راهى را از راست و چپ دور گردانيد.
۲۷۲.امام على عليه السلام :[خداوند] او را براى آشكار كردن فرمانِ خود و زنده ساختن يادش فرستاد، و او امانت [الهى] را گزارد و ره نموده رفت، و پرچم حق را در ميان ما باقى گذاشت.
۲۷۳.امام على عليه السلام :گواهى مى دهم كه محمّد ، بنده وفرستاده خداست. او را با دينِ شناخته شده و نشانه برگزيده (دست به دست شده) و كتاب نبشته و نور درخشان و روشنىِ تابان و فرمان آشكار فرستاد تا شبهات را بزدايد و با دلايل روشن، حجّت آورى كند و با آيات و نشانه ها هشدار دهد و از كيفرها و عبرت هاى گذشتگان بترساند، و اين در حالى بود كه مردم، گرفتار فتنه هايى بودند كه در آنها ريسمان دين از هم گسيخته بود.
۲۷۴.امام على عليه السلام :شهرها در گم راهىِ تيره و تار، فرورفته بودند و جهل و نادانى، بر آنها چيره بود و خشونت و بربريّت، حاكميت داشت. مردم ، حرام را حلال مى كردند و دانشمند را خوار و خفيف مى شمردند و بدون آيين الهى مى زيستند و با كفر و بى دينى مى مردند، پس به نور وجود او (پيامبر) روشن شدند.
۲۷۵.امام على عليه السلام :او را در زمانى فرستاد كه نشانه هاى هدايت و راهيابى، از ميان رفته بود و راه هاى آشكار دين، ناپديد گشته بود. پس [پيامبر خدا] حق را آشكار نمود و مردم را ارشاد كرد.
۲۷۶.امام على عليه السلام :خداوند، محمّد صلى الله عليه و آله را در حالى برانگيخت كه هيچ عربى كتابخوان نبود و ادّعاى نبوّت نمى كرد. پس او مردم را تا سرمنزل مقصود، سوق داد و آنان را به جايگاه نجات و رستگارى رسانيد.
