53
پيامبر اعظم از نگاه قرآن و اهل بيت(ع)

۱۷.الإحتجاج :مردى به امير مؤمنان گفت : از بهترين فضيلت خود ، براى من بگو .
فرمود: «همان چيزى كه خداوند در كتابش نازل فرموده است» .
مرد پرسيد : چه چيز درباره تو نازل شده است؟
فرمود : «آيه «آيا كسى از جانب پروردگارش بر حجتى روشن است و شاهدى از [خويشان] او پيرو آن است» . من هستم آن شاهدى كه از [خاندان] پيامبر خدا است» .

۱۸.بصائر الدرجاتـ به نقل از اصبغ بن نباته ـ: امير مؤمنان فرمود : «اگر كرسى قضاوت برايم نهاده شود و من بر آن بنشينم، هر آينه ميان پيروان تورات ، بر اساس تورات داورى خواهم كرد و ميان پيروان انجيل ، مطابق انجيل آنها و ميان پيروان زبور ، بر پايه زبورشان و ميان پيروان فرقان، مطابق فرقانشان داورى خواهم كرد ؛ داورى اى كه به درگاه خداوند بالا رود و بدرخشد. به خدا قسم، هيچ آيه اى از كتاب خدا در شب يا روز نازل نشد، مگر اين كه مى دانم درباره چه كسى نازل شده است و هيچ فرد قريشى نبود كه به سنّ بلوغ رسيده باشد، مگر اين كه آيه اى از كتاب خدا درباره او نازل شده كه او را به سوى بهشت يا دوزخ سوق مى دهد».
مردى برخاست و گفت : اى اميرمؤمنان! چه آيه اى درباره تو نازل شده است؟
حضرت به او فرمود : مگر نشنيده اى كه خداوند مى فرمايد : «آيا كسى از جانب پروردگارش بر حجّتى روشن است و شاهدى از [خويشان] او ، پيرو آن است» ؟ آن كه از جانب پروردگارش بيّنه دارد ، رسول خداست ، و من شاهد او در اين باره هستم و به دنبال او حركت مى كنم» .


پيامبر اعظم از نگاه قرآن و اهل بيت(ع)
52

۱۷.الاحتجاج :سَألَ رَجُلٌ عَلِيَّ بنَ أبي طالِبٍ عليه السلام : فَقالَ لَهُ ـ وأنا أسمَعُ ـ : أخبِرني بِأفضَلِ مَنقَبَةٍ لَكَ . قالَ : ما أنزَلَ اللّهُ في كِتابِهِ . قالَ : وما أنزَلَ اللّهُ فيكَ ؟ قالَ : «أَفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَ يَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ» ، أنا الشَّاهِدُ مِن رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله . ۱

۱۸.بصائر الدرجات عن الأصبغ بن نباتة :قالَ أميرُ المُؤمنينَ عليه السلام : لَو كُسِرَت لي وِسادَةٌ ۲ فَقَعَدتُ عَلَيها لَقَضَيتُ بَينَ أهلِ التَّوراةِ بِتَوراتِهِم ، وأهلِ الإنجيلِ بِإنجيلِهِم ، وأهلِ الزَّبورِ بِزَبورِهِم ، وأهلِ الفُرقانِ بِفُرقانِهِم ، بِقَضاءٍ يَصعَدُ إلَى اللّهِ يَزهَرُ ۳ .
وَاللّهِ ، ما نَزَلَت آيَةٌ في كِتابِ اللّهِ في لَيلٍ أو نَهارٍ إلاَّ وقَد عَلِمتُ فيمَن اُنزِلَت ، ولا مِمَّن مَرَّ عَلى رَأسِهِ المَواسي مِن قُرَيشٍ إلاَّ وقَد نَزَلَت فيهِ آيَةٌ مِن كِتابِ اللّهِ تَسوقُهُ إلَى الجَنَّةِ أو إلَى النَّارِ .
فَقامَ إلَيهِ رَجُلٌ فَقالَ : يا أميرَ المُؤمِنينَ ، مَا الآيَةُ الَّتي نَزَلَت فيكَ ؟
قالَ لَهُ : أما سَمِعتَ اللّهَ يَقولُ : «أَفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَ يَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ» ؟
قالَ : رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله على بَيّنَةٍ مِن رَبِّهِ ، وأنا شاهِدٌ لَهُ فيهِ وأتلوهُ مَعَهُ . ۴

1.الاحتجاج : ج۱ ص ۳۶۸ ح ۶۵ ، كتاب سليم بن قيس : ج ۱ ص ۹۰۳ ح ۶۰ كلاهما عن سليم بن قيس ، بحار الأنوار : ج ۳۵ ص ۳۸۷ ح ۴ .

2.كَسرَ الوساد : ثنّاه واتّكأ عليه . والوساد : المِخدّة ، المتّكأُ ، وكلّ ما يوضع تحت الرأس وإن كان من تراب أو حجارة (المعجم الوسيط : ج ۲ ص ۷۸۷ و ص ۱۰۳۱ «و سد» ) .

3.زَهَرَ : تَلْألَأ (القاموس المحيط : ج ۲ ص ۴۳ «زهر» ) . وهو كناية عن إحكامه بحيث لايعتريه الزلل والخطأ .

4.بصائر الدرجات : ص ۱۳۲ ح ۲ ، بحار الأنوار : ج ۳۵ ص ۳۸۷ ح ۵ .

  • نام منبع :
    پيامبر اعظم از نگاه قرآن و اهل بيت(ع)
    سایر پدیدآورندگان :
    شیخی، حمید رضا
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 78791
صفحه از 284
پرینت  ارسال به