«و چون انسان را گزندى برسد ، ما را ، به پهلو خفته يا نشسته و يا ايستاده ، مى خوانَد و چون گزندش را از او دور سازيم ، چنان مى رود كه گويى ما را براى گزندى كه به او رسيده ، نخوانده است . اين گونه ، براى زياده روان ، آنچه انجام مى دادند ، زينت داده شده است» .

«و اوست كه شما را در خشكى و دريا ، روان مى كند ، تا وقتى كه در كشتى ها باشيد و آن كشتى ها با بادى ملايم ، آنان را سير مى دهند و ايشان ، بدان باد ، شاد شوند، [به ناگاه ]بادى سخت بر آنها مى وَزَد و موج از هر سو برايشان مى تازد و يقين مى كنند كه در محاصره افتاه اند . در آن حال ، خدا را از روى اخلاص مى خوانند كه : اگر ما را از اين [مهلكه ]بِرَهانى ، قطعا از سپاس گزاران خواهيم بود . پس چون آنان را رهانيد ، آن گاه در زمين ، به ناحق سركشى مى كنند .
«و هر نعمتى كه شما داريد ، از خداست . سپس ، چون گزندى به شما برسد ، به او متوسّل مى شويد و چون آن گزند را از شما بزُدايد ، گروهى از شما به پروردگارشان شرك مى ورزند» .

«و چون در دريا به شما گزندى برسد ، هر كه را جز او مى خوانيد ، ناپديد [و فراموش ]مى گردد . چون [خدا ]شما را به سوى خشكى رهانيد ، روى گردان مى شويد ، و انسان ، بسيار ناسپاس است» .

«و هنگامى كه بر كشتى مى نشينند ، خدا را از روى اخلاص مى خوانند ، ولى چون به خشكى رسانْد و نجاتشان داد ، به ناگاه شرك مى ورزند تا نعمتى را كه به ايشان داديم ، كفران كنند ، و بگذار تا برخوردار شوند ، زودا كه بدانند» .

«و هرگاه مردمان را گزندى رسد ، پروردگار خود را ، توبه كنان ، مى خوانند و آن گاه كه از جانب خود رحمتى به آنان چشانيد ، بازْ دسته اى از ايشان به پروردگارشان شرك مى آورند . بگذار تا به آنچه عطايشان كرده ايم كفران ورزند . [بگو: ]برخوردار شويد ، زودا كه بدانيد» .

«و هر گاه موجى سهمگين آنان را فراگيرد ، خدا را مى خوانند و اعتقاد [خود] را براى او خالص گردانند ؛ ولى چون نجاتشان داد و [آنان را] به خشكى رساند ، برخى از ايشان ميانه رو هستند ، و نشانه هاى ما را ، جز هر پيمان شكنِ ناسپاسى انكار نمى كند» .

«وَ إِذَا مَسَّ الاْءِنسَـنَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنبِهِ أَوْ قَاعِدًا أَوْ قَائمًا فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَن لَّمْ يَدْعُنَا إِلَى ضُرٍّ مَّسَّهُ كَذَ لِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ» . ^۱

«هُوَ الَّذِى يُسَيِّرُكُمْ فِى الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ حَتَّى إِذَا كُنتُمْ فِى الْفُلْكِ وَ جَرَيْنَ بِهِم بِرِيحٍ طَيِّبَةٍ وَ فَرِحُواْ بِهَا جَاءَتْهَا رِيحٌ عَاصِفٌ وَ جَاءَهُمُ الْمَوْجُ مِن كُلِّ مَكَانٍ وَ ظَنُّواْ أَنَّهُمْ أُحِيطَ بِهِمْ دَعَوُاْ اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ لَئِنْ أَنجَيْتَنَا مِنْ هَـذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّـكِرِينَ * فَلَمَّا أَنجَاهُمْ إِذَا هُمْ يَبْغُونَ فِى الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ» . ^۲

«وَ مَا بِكُم مِّن نِّعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فَإِلَيْهِ تَجْئرُونَ * ثُمَّ إِذَا كَشَفَ الضُّرَّ عَنكُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِّنكُم بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ» . ^۳

«وَ إِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فِى الْبَحْرِ ضَلَّ مَن تَدْعُونَ إِلاَّ إِيَّاهُ فَلَمَّا نَجَّـاكُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ وَ كَانَ الاْءِنسَـنُ كَفُورًا» . ^۴

«فَإِذَا رَكِبُواْ فِى الْفُلْكِ دَعَوُاْ اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ * لِيَكْفُرُواْ بِمَا ءَاتَيْنَـهُمْ وَ لِيَتَمَتَّعُواْ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ» . ^۵

«وَ إِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْاْ رَبَّهُم مُّنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا أَذَاقَهُم مِّنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُم بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ * لِيَكْفُرُواْ بِمَا ءَاتَيْنَـهُمْ فَتَمَتَّعُواْ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ» . ^۶

«وَ إِذَا غَشِيَهُم مَّوْجٌ كَالظُّـلَلِ دَعَوُاْ اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ وَ مَا يَجْحَدُ بِـايَـتِنَا إِلاَّ كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ» . ^۷