۱۴۸.امام صادق عليه السلام :كسى كه در دعا كردن ، پيش دستى كند (هميشه دعا كند ، نه فقط موقع گرفتارى) ، وقتى بلا بر او فرود آيد [و دست به دعا بردارد ]فرشتگان مى گويند : «اين ، صدايى آشناست» و از آسمان [در كار رسيدن آن دعا به درگاه خدا ]ممانعتى صورت نمى گيرد ؛ اما كسى كه در دعا كردن پيش دستى نكند ، چون بلا بر او فرود آيد ، دعايش مستجاب نمى شود و فرشتگان مى گويند : «اين صدا براى ما آشنا نيست».
۱۴۹.امام صادق عليه السلام :هر گاه بنده در گرفتارى دعا كند و در خوشى و آسايش دعا نكند ، فرشتگان ، مانع [رسيدن ]صداى او [به درگاه خداوند] مى شوند و مى گويند : «اين ، صدايى ناآشناست . تا كنون كجا بودى؟!».
۱۵۰.امام كاظم عليه السلام :امام زين العابدين عليه السلام مى فرمود : «دعا كردن پس از فرود آمدن بلا ، سودى نمى بخشد».