۳۰۹.امام صادق عليه السلام :پيامبر خدا فرمود : «خداوند ، رحمت كند بنده اى را كه از خداوند عز و جلحاجتى بخواهد و در دعايش پافشارى ورزد ، خواه دعايش مستجاب شود ، خواه نشود » و اين آيه را تلاوت كرد : «پروردگارم را مى خوانم . اميدوارم كه در خواندن پروردگارم محروم نباشم» .
۳۱۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سوگند به آن كه جانم در دست اوست ، [گاه] بنده خدا را مى خواند ، در حالى كه خداوند از او در خشم است . پس از او روى مى گرداند و دوباره مى خواندش و باز ، خدا از او روى مى گرداند ؛ امّا به فرشتگانش مى گويد : «بنده ام از خواندن غير من ، اِبا ورزيد و من ، از او شرم كردم . مرا مى خواند و من ، از او روى مى گردانم . گواه باشيد كه اجابتش كردم».
۳۱۱.امام على عليه السلام :هر كه پيوسته درى را بكوبد و پاى بفشارد ، وارد مى شود . ۱
۳۱۲.امام على عليه السلامـ در دعاى روز چهارشنبه ـ: ستايش ، خداوندى را كه خشنودى اش در خواهش از اوست و درخواستِ آنچه نزد اوست . و ناخشنودى اش ، در پاى نفشردن بر درخواست از اوست.
۳۱۳.امام زين العابدين عليه السلام :اى كسى كه نيازمندانش را تحقير نمى كند ، اى كسى كه اصرار كنندگان به درگاهش را نوميد نمى گرداند و اى كسى كه آنان را كه بر او ناز [و دليرى ]مى كنند ، رد نمى كند!
۳۱۴.امام زين العابدين عليه السلامـ در «مناجات انجيليه» ـ: سرورم! اميدهاى من به تو ، فراتر از اميدهاى آرزومندان است و درخواست من از تو مانند درخواست سائلين نيست زيرا درخواست كننده ، هر گاه درخواستش برآورده نشود ، ديگر از درخواست كردن ، خوددارى مى كند ؛ امّا من در هيچ حالى از تو بى نيازى نمى جويم.
