۳۱۵.امام باقر عليه السلام :پدرم در دعا كردن ، پاى مى فشرد و چندان «پروردگارا ، پروردگارا!» مى گفت كه نفس قطع مى شد و باز از سر مى گرفت و مرتّب ، تكرار مى كرد .

۳۱۶.امام باقر عليه السلام :به خدا سوگند ، هيچ بنده مؤمنى در حاجتش بر خداوند عز و جلپافشارى نمى كند ، مگر آن كه حاجتش را برمى آورَد.

۳۱۷.امام صادق عليه السلام :خداوند عز و جل پافشارىِ مردمان در خواهش از يكديگر را ناخوش مى دارد ؛ امّا آن را نسبت به خودش دوست مى دارد . خداوند عز و جل ، دوست دارد از آنچه كه در نزدش هست ، درخواست و مطالبه شود.

۳۱۸.امام صادق عليه السلام :اگر پافشارى مؤمنان به خداوند در طلبِ روزى نبود ، بى گمان ، آنان را از آن وضعى كه دارند ، به تنگ دستى بيشترى مى كشانْد.

۳۱۹.قرب الإسنادـ به نقل از مسعدة بن صدقه ـ: گوينده اى به امام صادق عليه السلام گفت : مرا دعايى بياموز . امام عليه السلام به او فرمود : «چرا دعاى الحاح را نمى خوانى؟ ... . در خواهش ، پافشارى كن ؛ زيرا او اصرار بندگان مؤمنش را دوست دارد.

۳۲۰.امام صادق عليه السلام :دعا ، قضا را حتّى پس از آن كه محكم [و قطعى] شده باشد ، برمى گرداند . پس بسيار دعا كن ، كه دعا ، كليد هر رحمت و برآورده شدن هر حاجتى است و به آنچه نزد خداوند عز و جل است ، جز با دعا نمى توان رسيد . هيچ درى نيست كه بسيار كوبيده شود ، مگر آن كه به زودى آن در به روى كوبنده ، باز شود.

۳۱۵.الإمام الباقر عليه السلام :كانَ أبي يُلِحُّ فِي الدُّعاءِ ، يَقولُ : يا رَبِّ يا رَبِّ ، حَتّى يَنقَطِعَ النَّفَسُ ، ثُمَّ يَعودُ ، ثُمَّ يَعودُ . ^۱

۳۱۶.عنه عليه السلام :وَاللّهِ لا يُلِحُّ عَبدٌ مُؤمِنٌ عَلَى اللّهِ عز و جل في حاجَتِهِ ، إلاّ قَضاها لَهُ . ^۲

۳۱۷.الإمام الصادق عليه السلام :إنَّ اللّهَ عز و جل كَرِهَ إلحاحَ النّاسِ بَعضِهِم عَلى بَعضٍ فِي المَسأَلَةِ ، وأحَبَّ ذلِكَ لِنَفسِهِ ، إنَّ اللّهَ عز و جل يُحِبُّ أن يُسأَلَ ويُطلَبَ ما عِندَهُ . ^۳

۳۱۸.عنه عليه السلام :لَولا إلحاحُ المُؤمِنينَ عَلَى اللّهِ في طَلَبِ الرِّزقِ ، لَنَقَلَهُم مِنَ الحالِ الَّتي هُم فيها إلى حالٍ أضيَقَ مِنها . ^۴

۳۱۹.قرب الإسناد عن مسعدة بن صدقة :قالَ لِجَعفَرٍ عليه السلام قائِلٌ : عَلِّمني دُعاءً ، فَقالَ لَهُ : أينَ أنتَ عَن دُعاءِ الإِلحاحِ... وألِحَّ فِي الطَّلَبِ ؛ فَإِنَّهُ يُحِبُّ إلحاحَ المُلِحّينَ مِن عِبادِهِ المُؤمِنينَ . ^۵

۳۲۰.الإمام الصادق عليه السلام :الدُّعاءُ يَرُدُّ القَضاءَ بَعدَما اُبرِمَ إبراما ، فَأَكثِر مِنَ الدُّعاءِ ؛ فَإِنَّهُ مِفتاحُ كُلِّ رَحمَةٍ ، ونَجاحُ كُلِّ حاجَةٍ ، ولا يُنالُ ما عِندَ اللّهِ عز و جل إلاّ بِالدُّعاءِ ، وإنَّهُ لَيسَ بابٌ يُكثَرُ قَرعُهُ إلاّ يوشِكُ أن يُفتَحَ لِصاحِبِهِ . ^۶